| |
μια βροχή
Σταγόνες διάφανες τη στέγη μας τρυπάνε
τραγούδι αγάπης με τον τσίγκο αρχινούν
μαθαίνουν και στα πουλιά πώς ν αγαπάνε
και πάλι στη μοναξιά ξαναγυρνούν.
Κι η βλογημένη η βροχή από τα νέφη
που πέφτει αδιάκοπα στους έρημους αγρούς
με μια απόμακρη δροσιά κρυφά μας γνέφει
και απαλύνει τους αφόρητους καημούς.
Ρίξε βροχή νερό στο πέρασμά σου
ν΄αφαλατώσεις το κατάρμυρο το ρέμα
χάδι να γίνει το βρεγμένο αγγιγμά σου
να παρασύρεις κάποιο μίσος, κάποιο ψέμα.
Ρίξε στη θάλασσα λιγάκι απ το νερό σου,
που μ΄ ικεσίες σου ζητάει λυτρωμό,
κι άσε να ζουνε τα στοιχειά απ΄τον καημό σου
και τα ρυάκια, που δεν έχουν γυρισμό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
