| |
Κόκκινο το στίγμα σου
στην καταχνιά
αγαπημένη αίσθησις
η αφή σου
το τζάμι μου χαϊδεύεις
απαλά
με της φωνής σου
το βαθύ λυγμό.
Προσμένεις στη βροχή
μία λέξη
για μιαν απάντηση ερωτική
λες κι η ζωή σου κρέμεται
απ' τη σταγόνα αυτή
που κυλά στο πρόσωπό μου.
Κάτω απ' τα δέντρα
με σύμβουλο το αλκοόλ
που ρέει παραπονιάρικα
στη φλέβα
παλεύεις με τους δαίμονές σου
παλέυεις για 'κεινο το υγρό φιλί
που σου χρωστά εδώ και χρόνια
η ζωή.
Σε κοιτάζω
κι όμως σωπαίνω
στα ρόδα της νύχτας
δεν χωρούν οι λέξεις
σε κατακλύζουν με το άρωμά τους
σε ταξιδεύουν
εκεί που η καρδιά λαχταρά
μα την αυγή θα σε πληγώσουν
γιατί έτσι είναι η φύση τους.
Δεν υπάρχει ομορφιά δίχως πόνο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
