| |
Εσύ μεγάλε έρωτα της ζωής που ξαφνικά θα 'ρθεις σε ΄να βλέμμα να μας βρεις και σε ΄να όνειρο σαν ανθούς ευωδιαστούς, χαρούμενους θες να μας δεις, άστραψε απόψε σαν άστρο ψηλά στον ουρανό γιατί θέλω με το λευκό της ψυχής μου μια στιγμή να σε δω, όχι για να σου ζητήσω γοργά να με επισκεφτείς, ούτε το βέλος σου να αφήσεις για μένα σε μια καρδιά στη γης, αλλά λίγο σου ζητώ να μ' αφήσεις να πιω από το δικό σου το πορφυρό ανόθευτο κρασί, γιατί θέλω να ονειρευτώ πως είμαι μια φωτιά, μια πυρκαγιά που σαν την αγγίζεις ξεκινά ο ήχος εκείνης της μουσικής που σαν την ακούς δεν θες τίποτα άλλο παρά μόνο μαζί της στα πέρατα του σύμπαντος όσο αντέξει να περιπλανηθείς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
