| |
| | Ούτε να σταυρωθώ ( Στην συλλογή ) |  | | | Καλή Κυριακή φίλοι μου.....ο σιδηρόδρομος! για να τον διαβάζω μονάχη μου, σας ευχαριστώ πάντα. | | |
( Από την συλλογή, μες στη σπηλιά αγιοκέρι)
Σ` ένα παζάρι με εκπτώσεις
δεν διάλεξα εγώ να ζω.
Ούτε ζητάω να με σώσεις
ούτε να πάρεις το σταυρό.
Εγώ μιλώ με τα πουλιά
τα διαβατάρικα που περνούν
κι` έχω ελπίδες στα φιλιά
που στην αγάπη κατοικούν.
Δεν ψάχνω μια χαραυγή
να βγώ για να γελάσω
Όταν μου πνίγουν τη φωνή!
Θα βγω και θα φωνάξω.
Σ` ένα παζάρι με εκπτώσεις
δεν θα`βεις το χαρτί μου
ζωή, με χίλιες δόσεις
δεν θα`χει το φιλί μου.
Έχω γραμμένα νήματα
που όλα λένε σ` αγαπώ
κι` είναι τα συναισθήματα
Μια θάλασσα ,να ζω.
Ούτε να σταυρώσω θέλω
ούτε και να σταυρωθώ
ούτε και να περιμένω
στη ζωή!! να δικαστώ.
Έχω ασημιά μπρισίμια
να σκορπώ στις αγορές.
Μα γι` ανθρώπινα συντρίμμια
έχω αγκάθια στις πληγές.
Δεν τις μοιράζομαι, γελώ
με τα μικρά φεγγάρια
κι όταν θέλω να μιλώ
φτιάχνω δυο συναξάρια.
Εγώ μιλάω στη βροχή
στα πάθη που έχουν φύγει
κι` όταν μοιράζω την ψυχή
μια πόρτα πάντα ανοίγει.
Σ` αυτές τις γκρίζες εποχές
έχω μια πένα, να κλάψω
έχω και χίλιες αντοχές
τα σύρματα να βάψω!!
Με της ψυχής τα χρώματα
να πω, πως ξημερώνει
και αγαπώ, τα χώματα!
Στη γης, που με πληγώνει!
Δεν θα δώσω στα παζάρια
ότι αγνό έχω δικό μου
κι` ούτε θα φορώ σαμάρια!!
Που μου λεν, Για το καλό μου!!
Δύσκολοι καιροί και γκρίζοι
οι λέξεις έγιναν αλλιώς!
Σ`` όση θλίψη με τυλίγει
μια ενάτη, έχω φως
Δεν μ` αρέσουν οι εκπτώσεις
για των άλλων!! το χρυσάφι
δεν μ` αρέσουνε οι δόσεις
κι` ότι ελεημοσύνη γράφει!!
Περπάτησα στα χώματα
κι` έρπονταν τα φίδια!!
Κι` είπα, τα δικαιώματα!!
Ειν λευτεριάς κεντίδια!!
Όταν φωνάζουν... οι αγορές!
εδώ πωλούνται συνειδήσεις!
Σηκώνομαι επτά φορές
να βρω μόνη τις λύσεις.
Στην πέτρα, στην ασφάκα
έχω δικό μου ένα θεό
μοναχική μια στράτα
σκήτη , για ν` αγαπώ.
Τα πουλιά, τα περιστέρια
τα ροδάμια μου, τα κρίνα.
Να ζεσταίνω τα δυο χέρια
όταν μου γελούν, εκείνα!!
Τα παιδιά!! που είδες χθες!!
Κι` ήταν τόσο διψασμένα!
Στων κοράκων αγορές.
Που όλοι λέγαν.Τα καημένα!!
Ποθώ σπαθιά, ποθώ ξυνάρια.
Να ρίξω τα συρματοπλέγματα.
Τα τείχη, με βαριά λιθάρια!
Και να φωνάξω! Ψέμματα!
(Ασφαλώς..μια εξομολόγηση, εκ βαθέων)
Αδαμοπούλου Γεωργία
14-7-2019
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Euler2
14-07-2019 @ 14:28 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΜΙΧΑΛΗΣ 63
15-07-2019 @ 20:05 | Πολύ ωραίο. !!!! ::theos.:: | | zari.kardias
16-07-2019 @ 01:36 | Δύσκολοι καιροί και γκρίζοι
οι λέξεις έγιναν αλλιώς!
Σ`` όση θλίψη με τυλίγει
μια ενάτη, έχω φως
::yes.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
