| |
Τα κλειδιά (Της μοναξιάς το χρώμα) Μελοποιημένο
Απόψε ήρθ’ η μοναξιά παρέα να μου κάνει
κρατά στο χέρι της κλειδιά, φορεί λευκό φουστάνι.
Καθίζει αντίκρυ σιωπηλά κλεφτή ματιά μου ρίχνει.
Για δε μιλάς για δε γελάς, μου λέει και μου δείχνει
το κάδρο που είναι σιωπηλό στον τοίχο κρεμασμένο
ασπρόμαυρο μα γιορτινό, σε χρόνο ξεχασμένο…
Χρόνια λησμονημένα μου, γελούν και με φωνάζουν
πρόσωπα αγαπημένα μου, στα μάτια με κοιτάζουν!
Κι ευθύς κατακοκκίνισε ολόγυρα η κορνίζα
λουλούδισε και μύρισε, χαθήκανε τα γκρίζα!
Μου δίνει τα κλειδιά η μοναξιά και φεύγοντας μου λέει,
να μην αφήνεις την καρδιά ποτέ σου κλειδωμένη.
ΚαΤερίνη.
2.4.2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
