| |
Ένα πράσινο ποτάμι συναντά ο μεγάλος ήλιος
της ανατολής που είναι ο Θεός της έρημης γης΄
και το αφήνει να κυλά μέσα από ψηλά βουνά
σαν τις σπίθες που τοξεύει η ψυχή του όταν αγαπά.
Άνθρωποι λιγνοί μελαχρινοί με το χέρι στο τσαπί
του ανοίγουν τη διαδρομή να καρπίσει το χωράφι,
το ξανθό στάχυ να φανεί, να το πάρει ο αλωνάρης
να το κάνει άσπρο κόκκο για να θρέψει τη ζωή.
Είναι το νερό του μια πυξίδα για την εποχή
που θα κάνει να ανθίσουν τα λουλούδια και οι καρποί
και θα πάρουν οι γυναίκες και οι άντρες την ευχή
για να στήσουν πλάι στις όχθες του τη δική τους αρχή.
Δύσκολη που 'ναι τούτη η ζωή μες στην παχιά σκόνη
και την ατσάλινη εντολή να υψώσουν ως τον ήλιο
του βασιλέα τη βουλή για να μοιάσει και εκείνος
στο Θεό του που γιατρεύει κάθε ανθρώπινη πληγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
