Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μανωλάκης
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130384 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μανωλάκης
 Απο ανέκδοτη συλλογή
 
«Μανωλάκης»

Και σήμερο η σκέψη μου επέταξε ξοπίσω,
καθώς ένα πλανόδιο γέρο μουστακαλή,
είδα να παίζει ακορντεόν του Γιαν Τιρσέν τραγούδι,
που τ'ονομα του ητανε «το Βαλς της Αμελί.»

Κι ήρθε στο νου μου ξαφνικά ο γέρο Μανωλάκης,
που στο ξεστράτι ερχοτανε τα βράδια μοναχός
και πότε είχε συντροφιά μια γρα κρασοκουρούπα ,
που Αsso άφιλτρο σκληρό κάπνιζε συνεχώς.

Κι ο Γρίβας που αμείλικτος άνοιγε την πασιέντζα
και μόνο αν έπινε κρασί ψέλλιζε σιγανά,
μου ‘πε παλιά πως πλούσιος ήταν ο Μανωλάκης
και στο λαχείο κέρδισε παρά πολλά λεφτά..

Αμέσως τον κουκλώσανε τα φίδια τση λαγνείας,
που πλούτη μυριστηκανε,θυμάτου την οσμή,
το βιός του διαγουμίσανε οι πόρνες κι οι κηφήνες
και κάθε φερσου κάλπικου οι ενθουσιασμοί.

Μου ΄πε πως πια δεν είχενε δραχμή ούτε και σπίτι
κι όξω τονε ποβγάλανε τα τρία του παιδιά,
γιατί στα ζεύκια σκόρπισε ολόκληρο το βιος του
δεν έκαμε σ’ετούτηνε τη ζήση καταδιά...

Κι εκείνος που ‘τανε αγνός σαν το καθάριο χιόνι ,
δεν μπόρεσε μέσα σ'αυτόν τον κόσμο να σταθεί
κι επέταξε τη ζήση ντου στα ζάρια και στο γλέντι
και διακονιάρης πόδωσε απο Ρηγάς σπαθί.

Μια νύχτα τονε ρώτησα για τη ζωή του τότες
και κόκκινα εγινανε τα μάθια του φωτιά
κι άρχισ’εκεινα να ‘στορεί που πέρασε αλλότες
και πως της εκμετάλλευσης τον έκαψε η φωθιά...

Μου πε «παιδί μου εγώ απλά τσ’αθρώπους αγαπούσα!
που να περίμενα αυτοί μαχαίρια πως κρατούν
κι απής επήρα στη ζωή τούτη την κατιούσα,
μούδε κι οι γόνοι μου δε θεν μπλιο τους να με θωρούν.»

Ετούτα μ’ανιστόρησε με δάκρυα στα μάθια
και την καρδιά μου ράισε ο πόνος του πολύ,
και θύμισε μου βασιλιά που ‘χε χρυσά παλάθια
μα τα ‘χασε και πόμεινε μόνο ν’αναπολεί...

Και κάποια χειμωνιάτικα του Γεναριού νυχτέρια
τ’ακορντεόν του έπαιζε γλυκά στο ρεφενέ
κι ήτανε το τραγούδι ντου βάρσαμο στην ψυχή μας
κι αξέγνοιαστα χορεύαμε μέσα στον καφενέ.

Μια νύχτα χοροπηδηχτός έφυγε απ’το ξεστράτι
στην εκλησσία πήγαινε τότες να κοιμηθεί
μα με το Θιό εθέλησε να πα συναντηθεί,
τον βρήκαν μούσκεμα νεκρό στο πρώτο σκαλοπάτι


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Kiriaki mat
28-07-2019 @ 23:50
Βρε τον Μανωλάκη! Επαενε και γυροφερνε σε διαλυμένα μονοπάτια. Άντε να τραγουδήσουμε τον Μανωλάκη. Σταυρό μην και σκορπίσεις τον βιό σου. Μην κοιτάς εμενα ,ανεμοσκορπισματα όλα. Αχ Μανωλάκη ...τον λογιευανε όλοι. Σάμπως να ήταν αγιος.Σαν καλοσύνη να κάνε στις πουτανες.Ετσι παένει η ιστορία. Είχε κέφια ο μανωλάκης και τα σκόρπιζε από δω και από κείας .Τι με τους ρεμπελους ,τι με τους χαραμοφαηδες ,θαρρώ ποιητάδες ήταν.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο