| |
ΑΜΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
Παει καιρος που χαθηκε
αυτη που με μισουσε
μα η ψυχη της σταθηκε
κει ακριβως που ζουσε
Το μισος εγινε σκια
η ζηλεια οπτασια
και μ΄εχουν παρει αγγαλια
φθορα και αφθαρσια
Αμα δεν παει στους ουρανους
οσα δεν βαζ΄ανθρωπου νους
ακομα θα μου κανει
Αν δεν χαθει στα σκοτεινα
αυτη η ψυχη θα με πονα
μεχρι να με πεθανει
Παει καιρος που χαθηκε
αυτη που με μισουσε
νομιζα πως τρελαθηκε
μ΄αυτη το ενοουσε
Το μισος εγινε φωτια
κι΄ο φοβος μιά συνηθεια
ακομα βλεπω τη ματια
που μου΄σχιζε τα στηθεια
[align=left]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
