| |
Κάτι ανήμπορες βροχές χωρίς σταλιές
απελπισμένες μου αγάπες , μα παλιές,
το βλέμμα σου, αγώνα μετερίζι
κι η νύχτα όσο πάει να σ' ορίζει.
Αφού ξανοίχτηκε η ζωή στο πουθενά
κι είχα διαλέξει απ’ τα μάτια το γκρενά
είπα: «στα χείλη σου του έρωτα το μέλι»
μου απαντάς: «έλα νωρίς και μη σε μέλει».
Κι όταν ξεφύγαμε απ’ της γης την ερημιά
σ’ έρωτα γλέντι είχαν μεθύσει τα κορμιά,
μα όσο να γίνει η θυσία μας στην δύση
σαν το πεφτάστερο η αγάπη είχε σβήσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
