| |
Όνειρο της όμορφης αυγής,
το σκότος άφησες στη γης
και χύθηκες μες στη φωτιά
που ανάβουν πάθη και φιλιά.
Δεν ήταν για σένα τα πικρά
που σέρνουν αιώνες στα βαθιά
τα λατομεία τα αλμυρά
που πότισαν με δάκρυα παιδιά.
Ο κάμπος της κόκκινης ευχής,
το αίμα μιας άγνωστης φωνής'
κουπιά μες στον ωκεανό
κόβουν σαν δελφίνια το γλυφό.
Μη φοβάσαι τις άγριες κραυγές,
στο χρόνο πάντα μένουν γυμνές
δίχως μαργαρίτες και πασχαλιές,
δίχως έρωτες σε χρυσές ακτές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
