| |
Ρωτάς.
Ρωτάς που πήγαν απ’ τις αλάνες τα παιδιά,
τα τραπεζάκια με τα ούζα στις πλατείες,
μου λες ερήμωσε στον πάνω μαχαλά,
και πως χαθήκανε τα σκέρτσα στις κυρίες.
Σε μια οθόνη όλη η ζωή μας,
πραγματικότητα πια εικονική,
χιλιάδες φίλοι μέσα στη ζωή μας,
μα ούτε ένας να σου δώσει ένα φιλί.
Σε ένα δίσκο όλη η λογική σου,
συμπυκνωμένη για χρήση αλαργινή,
ψάχν’ η αγάπη να βρεθεί λίγο μαζί σου,
μα εσύ αγάπησες μία μηχανή.
Ρωτάς που πήγε το χαμόγελο απ’ τα χείλη,
και πως ερήμωσε του μάγκα η γωνιά,
πως στα στενάκια μοναχό παίζει το δείλι,
και πως δεν κάνουν σκανδαλιές πια τα παιδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
