| |
Αγάπη της ζωής και της φωτιάς,αγάπη των ονείρων
Τι μέρα ανάβλυσε τι γαλαζένιο φώς
Γεννιέται μεγαλώνει και ξαναγίνεται φιλί
Κι εσύ με φιλάς και βγαίνω στους δρόμους
Και τρέχω ελεύθερος μέσα στις στοές
Ενός μόνο ονείρου που μου ανήκει
Αρμενίζω ή χορεύω κοχλάζω και καλπάζω
Πάνω στην υπομονή του ουρανού
Αγάπη της Δύσης,των στολισμένων νυχτιών
Των βρεγμένων άστρων και της δάφνης που θροεί
Δεν τραγουδάω άλλο παρά το διάφανο καλοκαίρι σου
Κάτω από το μεγαλείο και την απλωσιά της ζωής σου
Δωσ' μου το τρυφερό σου χέρι κι έλα μαζί μου
Μην ψάξεις γι'αλλο τίποτα στα λόγια μου
Τώρα που η αγάπη σε μάς, μοιράζει τα σινιάλα της
Κι ορίζει το βάθος της που χρειάζομαι
Κι αφού φτάσω ξανά τότε θα συνηθίσω
Να κολυμπώ μέσα στα υπέροχα μάτια σου
Ίσως έρθει κι η θάλασσα σου να μάθει ποιος είμαι
Γιατί ακόμα γυρίζω και το χορό συνεχίζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
