| |
Χτυπάς την πόρτα μου να δεις αν είμαι εδώ
χωρίς να ξέρεις πως ποτέ μου δε θα φύγω
Απλώνω χέρι τη μορφή σου για να δω
Μου το φιλάς , μου το χαϊδεύεις σα μωρό
Μα δεν ανοίγω
Μέσα στο σπίτι κάθε τρίξιμο θαρρώ
πως θα γκρεμίσει τον μεγάλο πέμπτο τοίχο
Το φως τρεκλίζει στον ισχνό φωταγωγό
Μ' αυτό ο,τι βλέπω να χαρίσω προσπαθώ
Μα είναι λίγο
Θα θελα κάτι να υπάρχει να σου πω
αυτό το ατέλειωτο κενό να κάνω ήχο
Και παίρνω κάρβουνα απ' το τζάκι το σβηστό
μήπως τη στάχτη απ το καμένο σ'αγαπώ
την κάνω στίχο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
