| |
zari.kardias
24-09-2019 @ 00:24 | Τί πια να πεις…
Όταν προσφέρεις ταπεινά νερό κι αλάτι,
λόγια “αγνά”
γίναν μαχαίρια που μου χώθηκαν στην πλάτη
τόσο στυγνά.
Υπέροχοι στίχοι ΟΛΟ!!! ::yes.:: ::up.::
Καλό Φθινόπωρο!!! | | smaragdenia
24-09-2019 @ 08:06 | Μες στη σιωπή,
Έναν ατέλειωτο ταξίδι θα ‘χω αρχίσει
Μοναχικά,
σ' ένα τοπίο όπου πρυτάνευε η δύση
κι η μοναξιά.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | inokrini
24-09-2019 @ 18:02 | Μες στη σιωπή,
Έναν ατέλειωτο ταξίδι θα ‘χω αρχίσει
Μοναχικά,
σ' ένα τοπίο όπου πρυτάνευε η δύση
κι η μοναξιά.
Όμως εσύ
στα σκορπισμένα σάπια φύλλα τα πεσμένα
σπ’ τον καιρό,
θα μ’ αντικρίζεις, θα με νοιώθεις, μα κανένα
δεν θα ‘μαι εγώ. ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
