| |
Βαθιά λαλήματα υπέρτατης επιθυμίας
Τα τόσο αδοκίμαστα κι αγνοημένα
Έρχονται με διάμεσα περβόλια νοσταλγίας
Να φέρουν αναγάλλια στα κουρασμένα
Σαν πρώιμου ρόδου κελαρύζει μια ανευωδιά
Κι ένας,του συγκλονισμού,πρωτοφανέρωτος παλμός
Θρονιασμένος λες και το θέλει,φτεροκοπά
Και τοιχώματα υπερπηδά θεόδοτος στητός
Φουντώνει μου πια η σκέψη καμίνι με πυρώνει
Μπροστά στο βλέμα του έρωτα δεν παραιτιέμαι
Κατέχω το βαθύ το νόημα που με λυτρώνει
Σημαδεμένος με τη βουλα οίστρων αυτοτυραννιέμαι
Στην αγωνία απλόχωρη η άνεση και η σπατάλη
Δροσερές σα να καλύπτουν την πιο λαχανιασμένη ώρα
Λυτήρια η αναπάντεχη χαρά προχωρημένη πάλι
Στη θέα και των λοιπών θαυμάτων ξαναπαίρνει φόρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
