| |
...Δίχως τρόπο - Η ζωή που έγινε...αμύγδαλο,γυαλιά σε σχήμα πεταλούδας και γούνινο γάντι.
Σιωπή και ώρες στοιχειωμένες,μιά ολόκληρη ζωή,ελπίδες ασαφείς και
διάσπαρτα σκορπισμένες,δίχως έρεισμα,μόνος πορεύτηκα από την αρχή...
και η αρχή δεν πείραζε,η νιότη...έχει καλά κρυμμένη αντοχή,μετά έρχεται...
η δυσκολία και μέσα στη σιωπή,ξαναντηχεί σιωπή.Δύσκολη μοίρα - πικρα
μύγδαλο - ό,τι κι αν πώ,μένω φτωχότερος από ό,τι πριν,γυμνός να στέκομαι
μπροστά στις λέξεις,γλισχρότερος από ό,τι πριν,όσο πιό βαθιά κι αν σκάψεις
- δε θα μπορέσεις,δε θα μπορέσεις να ξεδιψάσεις - έχει στερέψει μέσα σου η
πηγή - μόνο αίμα παλιό,αίμα αφορεσμένο - δηλητήριο που κυλάει αργό και
ποτίζει όλο το κορμί - περίεργο...από απόσταση κοιτάζω κι απορώ,έπρεπε
ν'αντιδράσεις χρόνια πριν - πώς δε βρήκες κανέναν τρόπο; - Να ουρλιάξεις,
το θηρίο άφηνε παντού τα αυγά του,...ούτε ένα δεν πάτησες να σπάσεις! Κι
έτσι τώρα,ακόμη κι αν φωνάξεις από μέσα σου,χίλιες φωνές...είναι αργά
έγιναν κι αυτά θηρία και γέννησαν θεριά!...Κι αν την κόλαση στο θάνατο γλι-
τώσεις,ποτέ μοιάζει δεν ξεχρεώνεις,αφορισμένο αίμα,δηλητήριο αιμορραγείς,
που κυλάει αργό και κατακλύζει το μυαλό - μικρή,μεγάλη,απέραντη πληγή
μου,του κόσμου όλου - αθάνατη πληγή μου,θα ζείς ακόμη κι όταν θά'χω φύγει
...εγώ.
Εσύ! Που έστρεψες αλλού το βλέμμα,...για τέτοια πλέον δε ρωτώ πράξη,είδα...
έμαθα και θα το πώ! Απίστευτη δυστυχία,πλήθος ανθρώπων,άμορφη μάζα
- πώς να τους ξεχωρίσεις - καρφωμένοι σε σταυρό...Άν το χειρότερο επιτρέ-
πεται να υπάρχει - μικρή,μεγάλη,απέραντη πληγή μου,...του κόσμου όλου,
αθάνατη πληγή...θα ζείς ακόμη κι όταν θά'χουν φύγει...όλοι - με τί δικαίωμα
να διαμαρτυρηθείς;...Κουράστηκα όμως και λέω,είναι καιρός πιά παραίτηση
να δώσω...χωρίς δάκρυα,τέτοια χαρά μη δώσω στον εχθρό κι αν επίμονα
αναβλύσουν,τα μάτια πρέπει,πρέπει να παραμείνουν σταθερά στεγνά....περί-
εργο από απόσταση κοιτάζω - νοερά - για να πετύχω να εκφράσω ό,τι πιό
απλό - δύσκολη μοίρα - ζωή αμύγδαλο πικρό,...κι αποτυγχάνω,φτωχότερος
από ό,τι πριν στέκομαι μπροστά στις λέξεις,...άδειος μπροστά στις πράξεις,
μιά φράση μόνο συγκρατώ,φυλαχτό-σταυρό,όλα συμβαίνουν για κάποιο
λόγο - δυσπρόσιτο σε εξηγήσεις από τούτη τη ζωή-γωνία,που στέκω μ'
ασίγαστη απορία - μα θα ήταν νοσηρό κι ενάντια στου σύμπαντος τη φύση,
να ξοδεύεται η ουσία,χωρίς κάπου να αποδοθεί γνώση...για καλό,...αν το
χειρότερο επιτρέπεται να υπάρχει...πλήθος ανθρώπων σε σταυρό,φτωχό-
τερος,γλισχρότερος από ό,τι πριν ξεμένω μπροστά σε λέξεις κενές,γλισχρές,
σε άδειες πράξεις,δίχως χρόνο,δίχως καιρό και δίχως τρόπο ν'αντιδράσω,
το θηρίο άφηνε παντού τα αυγά του,ούτε ένα - δεν μπόρεσες - δεν πάτησες
να σπάσεις!
Κι έτσι τώρα,ακόμη κι αν φωνάξεις - από μέσα σου χίλιες φωνές -...είναι αργά,
έγιναν κι αυτά θεριά και γέννησαν θηρία,μιά φράση μόνο κρατώ για φυλαχτό
και σωτηρία - μικρή,μεγάλη,απέραντη κι αθάνατη πληγή μου,...θα ζείς ακόμη,
όταν θά'χω φύγει εγώ - μιά μόνη φράση συγκρατώ,όλα συμβαίνουν για κάποιο
λόγο,δυσπρόσιτο σε εξηγήσεις από τούτη τη θολή ζωή-γωνία,που στέκω τώρα
μόνος...μα θα ήταν νοσηρό να ξοδεύεται η ουσία - αν το χειρότερο επιτρέπεται...
και περισσεύει στην πληγή του κόσμου όλου - πλήθος ανθρώπων αφορισμένο
αίμα,δύσκολη μοίρα,βίος αμύγδαλο πικρό,...να ξοδεύεται η ουσία,χωρίς κάπου
να αποδοθεί γνώση για καλό.Μικρή,απέραντη,αθάνατη πληγή,θα ζείς ακόμη όταν
θά'χουμε φύγει όλοι απ'τη ζωή,...μα θα ήταν νοσηρό να ξοδεύεται η ουσία,δίχως
κάπου να αποδοθεί γνώση για καλό,ενάντια στου σύμπαντος τη φύση - δυσπρό
σιτο σε εξηγήσεις - όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο...- κι εγώ άδειος μπροστά στις
πράξεις,φτωχότερος από ό,τι πριν,δίχως τρόπο για αντιδράσεις,...-έστω σαν δίδαγμα
σε άλλον παραλήπτη,μόνος να στέκομαι μ'ασίγαστη απορία...αμύγδαλο πικρό.
'Η μαθήτρια που έγινε αμύγδαλο.'
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
