| |
Θά 'ρθει μια μέρα που θα ψάχνεις να με βρεις
Μα θά 'μαι σκόνη στα σκοτάδια της ερήμου
Δεν θα μπορείς.. όσο κι αν θέλεις.. να με δεις
Σ' έναν μονόλογο θα χάνεσαι μαζί μου...
Θά 'ρθει μια μέρα αξημέρωτη.. νεκρή
Που θα μισήσεις και τον ήλιο σου ακόμη
Η μοναξιά σου θά 'ναι σκέτη συντριβή
Και θα προφέρεις μίαν άχρηστη συγνώμη...
Θά 'ρθει μια μέρα που θα κλάψεις γοερά
Από τα μάτια σου ποτάμια θα κυλήσεις
Μέσα στα άπειρα του πόνου τα χαρτιά
Θα προσπαθείς.. ανώφελα.. να μ' αναστήσεις...
Θά 'ρθει μια μέρα που κι εσένα θ' αρνηθεί
Και τη ζωή σου θα θελήσεις να γκρεμίσεις
Θα ικετεύεις νά 'ρθει ο Χάρος να σε βρει
Τι αναγκάστηκες αγάπη να πουλήσεις...
Θά 'ρθει μια μέρα που θα μοιάζει με λυγμό
Κι ανθρώπου βλέμμα δεν θα φτάνει στην ψυχή σου
Θ' ακούς μονάχα τον δικό μου σπαραγμό
Και θ' αφεθείς στην δολοφόνο ενοχή σου...
13-2-2008 ( στη δουλειά )
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
