| |
Αξεπέραστοι έρωτες
Στα μύχια του μυαλού σου να τρυπώσω κι απάντηση να βρώ,στα
τόσα ερωτήματα,...μα οι λέξεις δεν εξηγούν τον έρωτα,απλώς υ-
μνούν τη δύναμή του και πλέκουν διθυράμβους στην άστατη μορ-
φή του.
Να σ'ανταμώσω στων ματιών σου την αχλύ,εκεί παρασυρμένος
από αισθήματα,αισθήσεις- κύματα,σαν μιάς μικρής πυγολαμπίδας
τα φεγγοβολήματα και στην πνοή της νιότης σου,την πρωτινή
ομορφιά μου να ξαναφέρω πίσω,όπως καθρεφτίστηκε στο βλέμ-
μα σου κι έτσι η ματιά μου σε ξεχώρισε,σε χώρισε απ'τα πλήθη,
αλλοτινέ έρωτά μου.
Σαν κύματα οι θύμησες ξεσπούν στο ακρογιάλι της καρδιάς,τα
οδυνηρά παθήματά μου,σ'αυτό το ίδιο ακρογιάλι,χάραξες τη μορ-
φή σου στο εύθραυστο ακρογιάλι της καρδιάς.
Και...ξαφνικά για πάντα με λησμόνησες κι ύστερα σε ξένες θάλασ-
σες κίνησες να πάς,για να ζεστάνεις την ψυχή σου,σ'άλλη ζωή
έταξες τη ζωή σου,σ'άλλους ανέμους ζωντανούς αφέθηκες,σε
μονοπάτια άλλα,μ'όλα τα θέλγητρα που τάζει ο νέος έρωτας και
τον παλιό τον έθαψες για πάντα,σε γή καμένη για να μην αναστη-
θεί.
Κι εγώ που θέλησα τόσο,να( σ')ακολουθήσω,ξέμεινα να σε κοιτάζω
μόνος πίσω,...να ξεμακραίνεις,ξέχασα τη φωνή σου,τα βήματά σου
σβήστηκαν,το μονοπάτι χάθηκε στις λάσπες και στις μπόρες και
του λωτού το βάλσαμο δε γεύτηκα,στ'αλήθεια ο κόσμος είναι γεμά-
τος αυταπάτες.
Βρέχει,χιονίζει - κρύο - πάλι άνοιξη,και πάλι ένα ακόμη καλοκαίρι,
όλα η στιγμή τ'άλλαξε,ο χρόνος πλέον τί να φέρει; Λήθη,παρηγοριά
και αύριο καινούριο πιά δε θα ξανάρθει,εκεί που το μυαλό σταμάτησε,
τί να σου κάνει κι η καρδιά - κουράστηκε - μόνη της δίνει μάχη.
Στάσου και πένθιμα άλλο μη χτυπάς - γαλήνεψε - γιατί ψάχνεις παρη-
γοριά στα λάθη; Τα πέτρινα αισθήματά σου σύνθλιψε κι άλλη αγάπη θα
προφτάσει,αλλιώτικη,καινούρια...μα και γνώριμη,τον κύκλο της ζωής
να δικαιώσει,...πόσο πολύ ποθούν οι ζωντανοί τα παραμύθια και ζητια-
νεύουν μόνο λίγα ψίχουλα απ'την αλήθεια...κι αυτά στον άνεμο να τα σκο-
ρπούν,...αλλοτινέ μου έρωτα,...αλήθεια και 'γώ με άλλην πιά θα μοιρα-
στώ τα όνειρα,τα ψίχουλα κι ίσως τα παραμύθια,σε κάποιον χρόνο αό-
ριστο και μακρινό,η απόσταση που μας χώρισε,αξεπέραστη σάρωσε
όλα όσα ζήσαμε και νιώσαμε,σαν χρόνος αρατός σε ό,τι μοιραστήκαμε,
...σε πεπρωμένο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
