| |
Είναι μεσάνυχτα βαρειά
γυρνούν στήν πόρτα
τα κλειδιά
Μιά νύχτα ακόμα
Οι ώρες δυσκολες κενές
Και οί στιγμές σαν μάχαιριές
Λαβώματιές αμετρητες
στό σώμα
Πάλι απόψε μιά φορά
νοιωθω αυτή την ερημιά
να μέ τυλήγει
Κι η σιωπή σου θάνατος
Νά καταλήγει
Κουρελιασμένο τό μυαλό
Και το δικό σου το κενό
Μου φέρνει ρίγη
Θέλω νά φύγω νά χαθώ
Νά μή σε ψάχνω οσο ζώ
Νά σε ξεχάσω
Και οτι δύσκόλο μέ μιάς
Νά το περασω
Ομως δέν ξέρω τι αυτό
Που με κρατάει πάντα εδώ
Νά το ξεχάσω
Είναι μεσάνυχτα βαριά
Οι ώρες κολησαν ξανά
Και γώ νά ζώ στο πουθενά
Για πόσο ακομα
Μετρώ τα λάθη τής ζωής
μιά φορά και δυό και τρείς
Ποτάει το σώμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
