| |
Στου πελάγου το διάφανο γλαυκό
μικρό πλοίο τραβάει μπροστά,
αίμα δάκρυα πόνος φωτιά
κάθε κύμα και μια μαχαιριά,
από φίλους που μιλάνε γλυκά,
από κείμενα σκέτα χαρτιά'
και η κόρη κλαίει γοερά
στο βυθό τα γενναία παιδιά.
Μα ο ήλιος το κοιτάει τρυφερά
και ο ουρανός του χαμογελά.
Το πανί του μεγάλο λευκό
σαν την ψυχή του αγνό λαγαρό
Δεν φοβάται σκοτάδι κεραυνό
είναι της δόξας το στεφάνι λαμπρό΄
το φορά εις την κόμη συχνά...
Μαραθώνας, Μεσολόγγι
αέρα...χιονισμένα βουνά
ένα ΌΧΙ από γενιά σε γενιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
