| |
Ξεκίνησα να φύγω.
Κι όμως κάτι πίσω με γυρνούσε και με σταματούσε.
Τα πόδια μου βαριά, όλο βουλιαζανε στα λάθη.
Τα χέρια μου καρτερικά ανοιχτά.
Πισωγυρισματα δεν έχει,μου έλεγε μια φωνή,μα εγώ δεν υπακουγα.
Και έτσι ξεκίνησα να γυρίζω.
Σιγά σιγά, δειλά δειλά, μάθαινα, μεγάλωνα.
Έχει ουσία ο γυρισμος, όταν δίνει νόημα στο τώρα, όταν κλείνει κύκλους, όταν παιδαγωγει τη νόηση σου.
Να γυροφερνεις στα παλιά.
Να ξεσκονιζεις τις αντίκες του μυαλού.
Να χάνεσαι στη ναφθαλίνη του χωροχρόνου.
Να χαίρεσαι με αυτό που σε έκανε το παρελθόν να είσαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
