Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: του χαμού
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129971 Τραγούδια, 269273 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 του χαμού
 (... ένα ποίημα είναι και μάλιστα στιχοσχόλιο...)
 
Χωρίς τίτλο (του χαμού)

Στο πάτημά μου ανατριχιάζει το τοπίο
σβήνουν οι αύρες κι απιθώνεται το κρύο.
[I]Ριγούν οι πέτρες
σταματάνε τα ποτάμια
λάμιες ικέτρες
ξαμολάνε τα πλοκάμια.[/I]
[B]Αβύσσου χάρις, … κι εγώ μπροστάρης.[/B]

Κανείς δε στέργει, δεν τολμά να πλησιάσει
έρχεται νύχτα κι ερημώνεται η πλάση
[I]Θανάτου βάρος
ασφυκτικά με κατακλύζει
τόσο π’ ο χάρος
από ντροπή παραμερίζει.[/I]
[B]Σ’ αυτό το χάος… βαριά πατάω.[/B]

Κανείς δεν θέλω να μου στέκεται στη μέση
κι όποιος τολμήσει στην κατάρα μου θα πέσει
[I]χωρίς παρέα
στην μοναξιά μου επιστρέφω
φίδια μοιραία
συνειδητά να ανατρέφω.[/I]
[B]Ζόρια τραβάω… μα δεν μιλάω[/B]

Στον κυνισμό μου είναι αδύνατο το νήμα
παίρνω το βάρος στου καθένα μου το κρίμα.
[I]Εγώ μονάχος
κατα-κυρίαρχος του βιού μου
και μονομάχος
θανατερός του εαυτού μου[/I]
[B]Σαν δολοφόνος … μα και σαν θύμα ...[/B]
-.-

(2007, στιχοσχόλιο)


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      ο χορός της φθοράς
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
Kiriaki mat
11-11-2019 @ 10:30
Καλό....
Κων/νος Ντζ
11-11-2019 @ 11:27
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αγιοβλασιτης
11-11-2019 @ 12:54
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
11-11-2019 @ 14:00
Ζόρια τραβάω… μα δεν μιλάω

ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΠΟΝΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
pennastregata
11-11-2019 @ 15:42
Ευστοχότατο και καλλιτεχνικότατο το στιχοσχόλιό σου! ::rock.:: ::yes.::
Μαυρομουστάκης
11-11-2019 @ 17:38
Ωραιότατο!!!
ΑΥΡΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ
11-11-2019 @ 19:11
Μου θυμίζει τις Σκιές από τον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" (τα Δαχτυλιδοφαντάσματα)-ακριβώς έτσι θα τα περιέγραφε κανείς!
Άηχος
11-11-2019 @ 21:01
Το ίδιο εξαιρετικό με το ποίημα σου, αποτελεί το ότι πάντα ψάχνεις
και πειραματίζεσαι σε κάτι νέο, σε κάτι διαφορετικό. Το εκπληκτικό
είναι δε, ότι πάντα τα καταφέρνεις υπέροχα.

Μπράβο Χρήστο για την προσπάθεια και για το ποίημα σου!
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
11-11-2019 @ 23:21
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο