| |
Τα λόγια της αγάπης σου της ερημιάς μου λιποτάχτες
Τα βρήκα πάλι αναπάντεχα στου ύπνου τις ρωγμές
Μαύρα πουλιά με κυνηγούσαν σε ματωμένες στάχτες
Μα εσύ μου τραγουδούσες του αύριο τις απαντοχές
Τα χρόνια με βυθίσανε στην προσδοκία
Με κόψαν και με ρίξαν στης απουσίας το κενό
Πως έγινε και ζώ στην αγωνία
Να λέω δίχως τύψεις ακόμα σ’αγαπώ
Δεν θέλησα η ζωή μου να γραφτεί στην ιστορία
Ποτέ δεν ήμουν γόης και νταής
Στον έρωτα ζητούσα μιάν άλλην ευκαιρία
Στην πληγή μου έναν επίδεσμο στοργής
Τσιγάρο στο τσιγάρο άναψα τον καημό
Κι έσβησα απ’τα μάτια μου τη σκοτεινή κηλίδα
Σήμερα που έχω εσένα άγγελο και θεό
Σήμερα που σ’ονόμασα αγάπη μου κι ελπίδα
Άλλα απο τα μάτια σου,δεν θάθελα να δώ
Το βλέμα σου να νιώσω στο κλάμα να λυθώ
Έκλεισα τα μπαλκόνια μου ερμητικά
Να μην ακούω του καημού που αλυχτάνε τα σκυλιά
Αντέχω του πόθου το διαλεχτό δηλητήριο
Χύτρες μπορώ να πιώ ,να δεχθώ το μυρωμένο ντελίριο
Ν’αφεθώ στην αποπλάνηση και στον σφετερισμό
Τη στάλα σου να κλέψω,με το μέλι σου να τραφώ
Του έρωτα χίλια βιολιά στη καρδιά μου χωράνε
Απο μύρια παράθυρα τ’όνομά σου τραγουδάνε
Η πληγή μου,πληγή της αγάπης ,της αγωνίας
Η φωνή μου φωνή της αλήθειας και της νοσταλγίας
Βυθίζομαι στα ξέφωτα του κορμιού σου
Σκορπίζομαι σαν αεράκι κυματιστό
Μα ξαναγεννιέμαι στο μεθύσι του φιλιού σου
Και μ’ένα κρίνο στο χέρι ψιθυρίζω σ’αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
