| |
Μέσα στης ζωής μου τον τυφώνα
μοιάζω με κείνο το στραβάδι που καψόνια
σ’ άθλιο τού κάνουνε στρατώνα
γιατί μού’ δειξες μεγάλη καταφρόνια.
Μ’ αυτών των βλεμμάτων σου τ’ αφιόνι
πάνωθέ μου κόλλησες σαν μια βεντούζα
κι έγινα για χάρη σου «κωθώνι»
που σαν δούλος στέκομαι μπροστά σου σούζα.
Μπες στο έρημο στρατόπεδό μου
να σ΄ έχω στ’ άδειο το πλευρό μου
ξελογιάστρα και τσακίστρα,
τις μάχες για να μη φοβάμαι
καθώς ταμπουρωμένος θά’ μαι
στη ζεστή σου πολεμίστρα.
Από μένα διώξε το δρολάπι
τη γαλήνη φέρε μου και την μπουνάτσα
κι ας μεγάλη και μόνη συ αγάπη
σου είμαι αδιάφορος και μ΄ έχεις «ορντινάντσα».
Μπες στο έρημο στρατόπεδό μου
να σ΄ έχω στ’ άδειο το πλευρό μου
ξελογιάστρα και τσακίστρα
τις μάχες για να μη φοβάμαι
καθώς ταμπουρωμένος θά’ μαι
στη ζεστή σου πολεμίστρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
