Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ξέρω ότι με ...διαβάζεις
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269432 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ξέρω ότι με ...διαβάζεις
 Καλημέρα.
 
Ξέρω ότι με ...διαβάζεις
(άσχετα αν δεν σχολιάζεις)
κι ίσως να στραβοκοιτάζεις
ή να πονοκεφαλιάζεις.

Πότε μ΄ αποδοκιμάζεις
(κι από το θυμό σου βράζεις)
πότε επιδοκιμάζεις
(δίχως και να ησυχάζεις).

Φρόντισε να μην γκρινιάζεις
και να μη μού νευριάζεις
(τον εαυτό σου θα ταράζεις
και δεν θα διασκεδάζεις...)

Για το ότι δεν αλλάζεις
και στα ίδια εστιάζεις
σίγουρα δεν με ξαφνιάζεις
ούτε μ΄ εντυπωσιάζεις.

Μόνη σου θα παρακμάζεις
αν, αντί να εφησυχάζεις
προτού να μεταβιβάζεις
δεν θα καλοεξετάζεις…

(Τέρμα όσο δεν θα βάζεις
μέσα σου θα σιγοβράζεις
θα φωνάζεις, θα φρενιάζεις
κι απ΄τα νεύρα σου θα ...ουρλιάζεις…)



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Χιουμοριστικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
smaragdenia
24-11-2019 @ 09:17
ΚΑΛΗΜΕΡΑ..... ::up.::
Κων/νος Ντζ
24-11-2019 @ 10:09
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
**Ηώς**
24-11-2019 @ 11:57
ενίοτε κρατάμε λίγο έως πολύ
μια χαραματάδα ανοιχτή
για την πληγή να παίρνει και αέρα
να γειάνει γρήγορα και να επουλωθεί ::hug.::
καλημέρα Μάϊκ

γεμίσανε τα μάτια μας παράξενους καημούς
ξεχείλωσε κι ο έρωτας σε σκοτεινές σελίδες
απόμεινε η αύρα του σε θάλασσας βυθούς
οι δρόμοι τώρα έρημοι μονάχοι με κιγκλίδες

κι αν σου μιλά της ποίησης ακόμη το αγέρι
είναι που τρεμοσβήνουνε οι ρίμες τη φορά
σα μεθυσμένοι ναυαγοί μας παίρνουν απ'το χέρι
τα βράδια τα μοναχικά να κλέβουμε χαρά

σκορπίζονται μεσ'τη βοή θρηνούν τα μεγαλεία
και με τα μάτια της ντροπής στέκονται σιωπηλά
μελώνουν μεσ'τα δειλινά σε άδεια παραλία
τα δάκρια της Μούσας μας γεύονται στα κρυφά (Φωτεινή)
Μάϊκ Χίτζ
24-11-2019 @ 14:08
Τι όμορφο αυτό το ποίημά σου Φωτεινή !!!
Σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ !!!
::kiss.::
ΑΥΡΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ
24-11-2019 @ 16:02
Κι εγώ αυτό σκέφτηκα, σαν τη Φωτεινή, διαβάζοντας τη δημιουργία σου, Μάικ, όπως όταν το χέρι πάει συνέχεια στην πληγή μέχρι αυτή να κλείσει ή και κάτι άλλο, όπως ο δολοφόνος που επανέρχεται στον τόπο του εγκλήματος... Και να πω ακόμα ότι έχεις ταλέντο στο να παίζεις με τις λέξεις!

Φωτεινή, πολύ μου άρεσε το ποίημά σου! Μελαγχολικά όμορφο!
Μάϊκ Χίτζ
24-11-2019 @ 16:59
Καλή μου ΑΥΡΑ !!!
Έχεις δίκιο σ΄ αυτό που λες !!!
Σ΄ ευχαριστώ !!!
::hug.::
Αγιοβλασιτης
24-11-2019 @ 17:40
::rock.:: ::rock.:: ::theos.::
eclipsi00
24-11-2019 @ 21:10
::rock.:: ::up.:: ::rock.::

Μοναxικότητα που δηλώνει περλίσσα αβρότητα

ενίοτε συνάδει με την πραγματικότητα

καθότι η τριβή κείνη η οικειότητα

κατέxει των λεγομένων την ταυτότητα ! ! !


ΔΡΟΣΕΡΕς ΕΣΠΕΡΕς ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *
*************************************************************************
χλωμό αστέρι
24-11-2019 @ 21:42
Καλό είναι Μάικ... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Μάϊκ Χίτζ
24-11-2019 @ 22:20
Γλυκύτατή μου Σταυρούλα !!!

Του λόγου σου η ποιότητα
αλλά κι η καθαρότητα
είναι μια ιδιότητα
χαρακτηριστική σου.

Με περισσή απλότητα
με χάρη και κομψότητα
προσδίδεις μια ποιότητα
πάντα στην ποίησή σου.
Σ΄ ευχαριστώ πολύ !!!

::love.:: ::love.:: ::love.::
Μάϊκ Χίτζ
24-11-2019 @ 22:21
Σας ευχαριστώ πολύ όλους !!!
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο