| |
Σώπασε ο άνεμος
κι ήρθε η νυχτιά,
βαριά σαν την καρδιά,
σκληρή σαν παγωνιά.
Τα δέντρα πια γυμνά
και τα πουλιά βουβά.
Γκρίζα η μουσική
και η ψυχή θρηνεί.
Τ' αστέρια ψηλά
σ' έχουν αγκαλιά
και κλαίνε γοερά
οι κάμποι τα βουνά.
Τα μάτια σου κλειστά
που να κοιτούν πια;
Σε άλλη εποχή,
σε άλλη πατρίδα, γη;
Ρόδο μου τρυφερό
το άρωμα σου βαστώ.
Συ φεύγεις και πονώ,
και μόνος πώς θα ζω;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
