| |
| | Η Ελένη |  | | | Γράφτηκε στις 15.12.2019 | | |
Τη λέγαν Ελένη,
γυρνούσε σαν ξένη,
στην ίδια την πόλη,
που ζούσε παιδί.
Τα κόκκινα φώτα,
τής φαίνονταν, πρώτα,
λαμπιόνια σε σχόλη,
φωτιές σε γιορτή.
Τη βλέπαν να βγαίνει,
χρησιμοποιημένη,
να τρέχει στο σπίτι
της, για να κρυφτεί.
Τα κόκκινα φώτα,
τής καίγαν τα νώτα,
θλιμμένο σπουργίτι
γεμάτο ντροπή.
Γυμνή, παγωμένη,
χωρίς ν' ανασαίνει,
μπροστά στο πορνείο,
τη βρήκαν νεκρή.
Ασήμαντη νότα,
για τα γεγονότα,
μια νύχτα με κρύο
πολύ, και βροχή.
15.12.2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
smaragdenia
15-12-2019 @ 11:06 | ΩΡΑΙΟ ΣΑΝ ΠΟΙΗΜΑ!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | CHЯISTOS P
15-12-2019 @ 13:45 | Εγώ θα έλεγα πως είναι ένα εκπληκτικό ποίημα που δεν περισσεύει μα ούτε και στερείτε σε όποια του λέξη, και σε επηρεάζει βασανιστικά στον θλιβερό επίλογό του... | | ΑΥΡΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ
15-12-2019 @ 13:50 | Θα συμφωνήσω με τον Χρήστο! | | χλωμό αστέρι
15-12-2019 @ 14:41 | ::up.:: ::rol.:: ::sad.:: | | Αγιοβλασιτης
15-12-2019 @ 17:28 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
