| |
Στην άκρη του καημού
δάκρυ θωρεί τη γη
και η μικρή διαδρομή
η μόνη επιλογή.
Γλιστρά... μοναχό,
διάφανο καυτό
και καίει το κορμί
και η ψυχή... βουβή.
Θολή πικρή στιγμή,
σαν ανοίγει μια πληγή,
που ο πόνος της ζητεί
στο χώμα να σβηστεί.
Να ήταν η φυγή
σαν άστρο φωτεινή
να λούζει στο λευκό
τον πόνο τον καημό.
Το σκότος της σιωπής
να ήταν χαρά κραυγής
πληγής γκρίζας ζωής
που ανέθαλλε στη γης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
