| |
Σκηνή 1 (Εσωτερικό, νύχτα, μπαρ):
Δύο πελάτες, γύρω στα 40-45, λογομαχούν καθισμένοι σε γωνιακές θέσεις στην μπάρα. Ένας ‘ΑNTIΚΑΠΝΙΣΤΗΣ’ κι ένας ‘ΚΑΠΝΙΣΤΗΣ’. Ο Καπνιστής μπροστά σε ένα μισοάδειο ποτήρι ουίσκι -εδώ και ώρα- παίζει στο χέρι νευρικά ένα σβηστό τσιγάρο, το οποίο δεν τολμά -φυσικά- να ανάψει. Ο Αντικαπνιστής κρατά απειλητικά το κινητό του, σαν να είναι έτοιμος να πραγματοποιήσει μιαν επείγουσα κλήση. Μπροστά του ένα "μπιχλιμπιδάτο" κοκτέϊλ. Η νεαρή μπαργούμαν πηγαινοέρχεται πίσω από την μπάρα και, που και που κοντοστέκεται, στήνοντας αυτί στη συζήτησή τους, και “σχολιάζοντάς” την σιωπηλά, με χαρακτηριστικούς μορφασμούς που δηλώνουν κάτι μεταξύ έκπληξης και επαγγελματικής απόγνωσης - το μαγαζί είναι άδειο από πελάτες.
ΑNTIΚΑΠΝΙΣΤΗΣ: Δεν μπορώ να καταλάβω… εσύ, που μας το παίζεις και ‘ευρωπαϊστής’, κοπανιέσαι εναντίον του αντικαπνιστικού νόμου;.. πας καλά;..
ΚΑΠΝΙΣΤΗΣ: Πάνω απ’ όλα είμαι λάτρης της ατομικής ελευθερίας, τη βάζω πάνω από κάθε άλλο δικαίωμα (όπως η υγεία, π.χ.), και δεν την εξαρτώ από κανενός είδους κουλτούρα ή συλλογική παράδοση. Αν μαλακίζονται οι Ευρωαμερικάνοι δεν πα να πει πως πρέπει τους μιμηθούμε τυφλά… Άλλωστε και σε κάτι Σιγκαπούρες, π.χ., και Ρωσίες η ίδια φάση παίζει…
Α/Κ: Ρε, τη δική σου υγεία γάμα την. Εμένα όμως, που θέλω να ‘βγω έξω να διασκεδάσω και δε γουστάρω να τρώω στη μάπα την κάπνα σου με σκέφτεσαι;
Κ (ειρωνικά): Μα, η λύση είναι απλούστατη: Άρχισε κι εσύ το τσιγάρο!
Κ: Ρε, μάγκες! Τι μας λέει μωρέ, ο μαέστρος;.. πάμε καλά; o.k., κατάλαβα, το ρίξαμε στον χαβαλέ… Αλλά, έστω, χάριν της κουβέντας επαναλαμβάνω: Με ποιο “ατομικό δικαίωμα” μου επιβάλλεις την καταστροφή της ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ υγείας, επειδή εσύ θες να “το φαρμακώσεις” με το ποτό σου;
Κ: Ρε τρισμέγιστε, κατανοεί το ακατοίκητό σου πως εδώ ΔΕΝ ερχόμαστε “να διασκεδάσουμε” όπως εσύ το εννοείς; Ούτε κανείς σε υποχρέωσε να ενσκύψεις 3 η ώρα τη νύχτα στα ΔΙΚΑ ΜΑΣ λημέρια, όπου ερχόμαστε να καταΡΑΚΩθούμε γιατί έτσι γουστάρουμε: να γαμούμε την ίδια μας την ύπαρξη, γιατί δεν πιστεύουμε σε κανένα γαμημένο “αύριο”, γιατί ο δικός μας γαμημένος ουρανός θα είναι πάντα πιο γκρίζος κι απ’ τον γαμημένο καπνό του γαμημένου μας τσιγάρου (και, πίστεψέ με, το γουστάρουμε τρελά αυτό)… Τι δουλειά έχεις στα μέρη μας; Τράβα, σπάσε, τον πούλο! Να ξυπνήσεις αύριο, στη γαμημένη ηλιόλουστη Κυριακή σου, να βγεις με τη φλωρογκόμενά σου “για καφέ” και να μη μας ζαλίζεις τον έρωτα!..
(επιτέλους ανάβει το τσιγάρο του και συνεχίζει σε πιο ήρεμο τόνο, ενώ ο αντίπαλός του γουρλώνει -σοκαρισμένος- τα μάτια)
…άσε που αν τόσο πολύ σε νοιάζει η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΥΓΕΙΑ, τι θα καταναλώσεις εδώ; ΣΠΙΡΤΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΡΤΟ! μήπως αυτό είναι καλό για την “υγεία σου”, ή μήπως να μας το κόψουν κι αυτό σιγά, σιγά;…
Ο Καπνιστής φυσάει επιδεικτικά τον καπνό του στο πρόσωπο του Αντικαπνιστή, καθώς εκείνος, εμφανέστατα αγανακτισμένος, πληκτρολογεί νευρικά στο κινητό ένα τεραψήφιο νούμερο.
Fade Out (Αρχίζει ταξίμι μπουζουκιού, σε δρόμο ουσάκ)
Σκηνή β’ (σκηνή μοντάζ):
Πρωτοσέλιδα εφημερίδων, ιστοσελίδες, αποσπάσματα ειδήσεων, όπου αναγράφεται και ακούγεται η νέα σπουδαία είδηση: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΡΗΤΑ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ & ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Disolve
Ασπρόμαυρα πλάνα με αποσπάσματα από παλιές ταινίες, ντοκυμαντέρ, ρεπορτάζ όπου παρουσιάζονται πειθαρχημένες ανθρώπινες μάζες (π.χ.: Γερμανία του μεσοπολέμου, σοβιετικές παρελάσεις, εικόνες από Βόρεια Κορέα, κ.λπ…)
Αρχίζει το άσμα, ζεϊμπέκικο, το οποίο τραγουδιέται επάνω στη μελωδία του ‘Στράτου’ που έγραψαν και συνέθεσαν οι Γ. Θανόπουλος - Β. Σδούκος και τραγούδησε ο Notis, κάπου στα 1996):
Ήτανε κακή συνήθεια,
Ήτανε καταστροφή
Όμως γλύκαινε τον πόνο
Μέσα στην παλιοζωή
Ποιος δεν το ‘χει φαρμακώσει
Με ουίσκι ή με κρασί;
Rf:
Φίλε, κόψαν το τσιγάρο
Και στο μπαρ δε θα αριβάρω
Η νυχτερινή ζωή
Είναι πια ξενέρωτη
Φίλε, κόψαν το τσιγάρο
Και στο σπίτι θα τη βγάλω
Η νυχτερινή ζωή
Είναι πια ξενέρωτη
Ένα κράτος - πατερούλης
Που για εμάς ανησυχεί
Την υγειά μας προστατεύει
Δεν αφήνει επιλογή
Και ξεχνά πως δεν υπάρχει
Η αιώνια ζωή…
Rf:
Φίλε, κόψαν το τσιγάρο
Και στο μπαρ δε θα αριβάρω
Η νυχτερινή ζωή
Είναι πια ξενέρωτη
Φίλε, κόψαν το τσιγάρο
Και στο σπίτι θα τη βγάλω
Η νυχτερινή ζωή
Έχει πλέον γαμηθεί…
[Η παραπάνω σκηνή αποτελεί προϊόν καλλιτεχνικής εμπνεύσεως - φαντασίας. Οιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις είναι απολύτως συμπτωματική]
Ion K. Panopoulos 17/12/2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
