| |
| | Αγαπάτε αλλήλους |  | | |
Αγαπάτε αλλήλους
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πάντα στις θρησκευτικές γιορτές, εδώ στην Ελλάδα μας και παντού στον άκαρδο και ψυχρό μας κόσμο, αλλάζουμε συμπεριφορά. Βγάζουμε από τα ράφια της βιβλιοθήκης μας ευλαβικά και γεμάτα συμπόνια κείμενα. Βιβλία που εξυμνούν το θρησκευτικό πνεύμα των γιορτών. Ως δια μαγείας ανακαλύπτουμε τον φτωχό και τον ανήμπορο. Βγαίνουμε στους δρόμους και κοιτάζουμε με άλλο μάτι την ζωή των άλλων. Ανίκανοι να διαχειριστούμε την ανθρώπινη ζεστασιά και την ευαισθησία μεταμορφωνόμαστε ,για λίγες ημέρες, σε καλούς χριστιανούς. Συγκινούμαστε με τα βίντεο των καλλών πράξεων και αξιολογούμε διαφορετικά την συμπεριφορά των συνανθρώπων μας. Ανακαλύπτουμε την αγάπη ,βγάζουμε τα μαύρα γυαλιά μας, και βλέπουμε την φτώχια και την μιζέρια στην οποία ζουν τόσοι άνθρωποι. Βλέπουμε το ζητιάνο που εδώ και μήνες λαγοκοιμάται μπροστά στο κατάστημα μας. Αναρωτιόμαστε για τι δεν έχει που να πάει και πού να φάει. Για μία στιγμή ερωτοτροπούμε με την ιδέα να τον καλέσουμε στο σπίτι μας να τον κεράσουμε ένα πιάτο ζεστό φαί ή έστω μία τυρόπιτα. Μετά ξυπνάμε!
Αγαπάτε αλλήλοις! Δεν κρίνουμε τους συνανθρώπους μας; Δεν τους αποδίδουμε χαρακτηρισμούς; Δεν περιμένουμε τίποτα από αυτούς; Είναι έτσι τα πράγματα; Ωραίες οι ευχές αλλά ποια είναι η πραγματικότητα; Με ποιον τρόπο, εμείς οι εγωίσταροι , τάχα μου τάχα, αγαπάμε τους άλλους ανθρώπους; Προσπαθούμε έστω να αντικαταστήσουμε τη λέξη «αγάπη» με τον όρο «αποδοχή»; Ήμαστε έτοιμοι για συγχώρεση μικρών και ασήμαντων προσβολών που κατά καιρούς έχουμε δεχτεί από τους άλλους; Απλώνουμε το χέρι συμφιλίωσης σε κάποιους που έχουμε ΄΄καταδικάσει΄΄ με ποινές χωρίς δικηγόρο και δίκη;
Από την πρώτη στιγμή που αντικρίζουμε τον άλλον έχουμε έτοιμη στο μυαλό και στο στόμα μας την ΄΄καλή΄΄ κουβέντα. Το φτυαράκι , με το όποιον τον θάβουμε, είναι δίπλα στα πρώτα μολύβια και τις μπογιές μας. Η γομολάστιχα παραμένει ήσυχη στην τσέπη επειδή δεν την χρησιμοποιούμε. Ήμαστε πράγματι ευαίσθητοι, μεγαλόκαρδοι ,ανιδιοτελείς και ψυχόπονοι ή απλώς υποκριτές και αλαζόνες; Πότε αποδεχόμαστε το λάθος και βρίσκουμε ,μέσα στην ψυχή και την καρδιά μας ψήγματα συμπόνιας. Ας ξεκινήσουμε με μικρά και σταθερά βήματα παραβλέποντας αυτά που θεωρούσαμε σημαντικά όπως χρώμα δέρματος ,ηλικία και φύλο. Μόνο όταν αποδεχόμαστε πλήρως κάποιον, μπορούμε και ίσως θα ήμαστε βέβαιοι ότι τον αγαπάμε χωρίς όρους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
Aρίστη Σιδηροκαστρίτη
18-12-2019 @ 12:45 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
18-12-2019 @ 13:37 | ::mad.:: ::mad.:: ::mad.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
18-12-2019 @ 13:38 | Ας` το αλλάξουμε αγαπητή Ευγενία, ας το αλλάξουμε, Καλά Χριστούγεννα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | χλωμό αστέρι
18-12-2019 @ 13:55 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αγιοβλασιτης
18-12-2019 @ 16:24 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | **Ηώς**
18-12-2019 @ 18:04 | Ήμαστε πράγματι ευαίσθητοι, μεγαλόκαρδοι ,ανιδιοτελείς και ψυχόπονοι ή απλώς υποκριτές και αλαζόνες;...το δεύτερο φυσικά! πολύ καλό κείμενο Ευγενία μου! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
