| |
ΑΚΤΙΔΕΣ ΜΑΓΕMΕΝΕΣ
γυρνώ το βλέμμα μου ψηλά
τ΄αστέρια να μετρήσω
και τη σελήνη τη λαμπρή
για να την χαιρετίσω
μα ειναι τ΄ άστρα αμέτρητα
και το φεγγάρι εχάθη
κρύφτηκε μες στα σύννεφα
στου ουρανού τα βάθη
μα εγω αρχίζω να μετρώ
και με τα αστέρια να μιλώ
να λέω τα βάσανα μου
τα πάθη τα δικά μου
κι αυτά που στήσανε αυτί
τα λόγια να μη χάσουν
έφεγγαν κάτω εδώ στη γη
τη νύχτα να δαμάσουν
φωτίζανε το σπίτι της
μ΄ακτίδες μαγεμένες
για να τη βλέπω σαν κοιτώ
νύχτες ονειρεμένες
κι αυτή να μου χαμογελά
στων αστεριών το χάδι
να κάνει όρκους ιερούς
ετούτο δω το βράδυ
παντοτεινά να μ αγαπά
για μένα ν ανασαίνει
με μια αγάπη που ποτέ
ποτέ της δεν πεθαίνει
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
