| |
πάλι θα φτερουγίσει η καρδιά
ήχος παράξενος στην ακοή μου
μύρισε γιασεμί στα χλοερά
είσαι διψασμένος, είπε η φωνή μου
βύθισα το χέρι μου στον αέρα
ώρα πολλή ν'αγγίξω το κενό
στα ύψη του έρωτα η φοβέρα
πάλλω κι ανάμεσα για σένα τραγουδώ
τη μακρυνή σου ονειρεύτηκα ουσία
και δόθηκα σαν το νερό στα σπλάχνα
φλόγα μεγάλη η πανδαισία
που κάηκα δίχως να βγάλω άχνα
βρήκα το δρόμο και το σπίτι σου
κι έρχομαι πια απ’ τη σιωπή
έχω το βλέμα στον αποσπερίτη σου
όλο,σε μια εικόνα σου σεπτή
πάλι θα φτερουγίσει η καρδιά μου
στέρνα η χαρά μου η λυτρωμένη
έφτασα στο κατώφλι σου και ρόδισε η ματιά μου
πρώτος ο ποιητής χαίρεται την ειμαρμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
