| |
Nύχτα θάλασσα των άστρων και αγκάλη του φωτός
σύρε τη σκέψη στα λιμάνια των κρυφών ακτών σου
'κεί που γιατρεύεις του έρωτα τις πύρινες πληγές
και το φεγγάρι φωτίζει τις αγάπες που 'γιναν φωτιές.
Ο χρόνος σιωπηλά μέσα σου κυλά...μα σε ξεχνά!
και αφήνει τα όνειρα να σε πάρουν αγκαλιά
για να σε ταξιδέψουν στου νου την άγνωρη γειτονιά,
για να τη σπείρεις με της άνοιξης την μαγική ευωδιά.
Ω! Πέλαγο του λευκού και του χρυσού μεγάλου ποταμού,
χαμόγελο, λαχτάρα, ελπίδα και κλάμα της καρδιάς
πάρε μαζί σου τις πίκρες και τις βροντερές συμφορές
και μπόλιασε τις ψυχές με τις ομορφότερες χαρές.
Συ μάνα και πηγή του ταξιδιού και της λεύτερης ματιάς
δώσε δύναμη και κουράγιο στο λιανό μικρό κερί
να κρατήσει τη φλόγα του ώσπου να έρθει η αυγή
για να μη σταματήσει το τραγούδι και η φυγή χαθεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
