| |
| | Η αγωνία |  | | |
Αγωνία
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Βρέθηκα εκτάκτως στην Αλεξανδρούπολη. Αυτή την φορά όλες οι δραστηριότητες μου ακλούθησαν άλλη τροχιά και άλλους ρυθμούς. Η αναγκαία καθημερινή παρουσία μου στο προσκέφαλο της μητέρας μου , με έβαλε αντιμέτωπη με το κορεσμένο ΕΣΥ από όπου είχα συνταξιοδοτηθεί το 2014.Βρέθηκα στην θέση των ανθρώπων που προσπαθούν να σώσουν, μέσα στα ανελαστικά πλαίσια της παγκόσμιας κρίσης και της αλλαγής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ελλάδας, την αξιοπρέπεια και την ποιότητα ζωής των ασθενών τους. Κοντά μου τόσοι άλλοι από τον Έβρο και την Ροδόπη. Συνάντησα στους ατελείωτους περιπάτους στους άχαρους αλλά καλά θερμαινόμενους διαδρόμους του. Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Ανέπτυξα σχέσεις φιλίας και συμπαράστασης με τους υπόλοιπους συγγενείς, βοήθησα και με βοήθησαν πολλοί πρωταγωνιστές της μάχης ενάντια στην ασθένεια.
Η αλλαγή θέσης, από γιατρός που κουράρει, παρακολουθεί και προσφέρει στην θέση ανθρώπου που χρειάζεται ειδική επίβλεψη, ειδική συνεργασία με διάφορες ιατρικές ειδικότητες .με προσγείωσε στην σκληρή πραγματικότητα. Οι αγαπημένοι μας χρειάζονται, με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότερα την βοήθεια μας. και ας μην το ζητάνε. Αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τις κακουχίας και κυρίως τα προβλήματα υγείας φτάνουν στο σημείο να παραδώσουν τα όπλα. Είναι η στιγμή που καλούμαστε ,εμείς που βοηθηθήκαμε τόσο πολύ από αυτούς να ανταποδώσουμε και να στηρίξουμε έμπρακτα ,τα ροζιασμένα χέρια, τα σκεβρωμένα σώματα και τα κουρασμένα μυαλά. Η αγωνία ,για το ποια θα είναι η έκβαση τους ,η μεγάλη προσοχή στην παραμικρή μεταβολή υγείας και η συσπείρωση κοντά στον άνθρωπο μας , μας γεμίζει θλίψη και στενοχώρια. Οι εφιάλτες για το προσδόκιμο ζωής, ενάντια στην ψυχρή λογική των στατιστικών, σου κόβουν τα φτερά και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σεβαστείς την μάχη που δίνουν οι υπέργηροι συγγενείς μας.
Μπαίνω στο θάλαμο φορώντας το ζεστό μου χαμόγελο και διώχνω τα δάκρυα. Και τις πένθιμες σκέψεις..Θαρραλέα λέω αστεία. Βοηθάω τις κυρίες από το θάλαμο και δίνω κουράγιο στους υπόλοιπους συγγενείς.¨ Όλοι ήμαστε έτοιμοι για το απρόοπτο .Στην ανάγκη φαίνονται οι φίλοι και εγώ είμαι πολύ τυχερή. Οφείλω να ομολογήσω ότι συγκινήθηκα πάρα πολύ από τα πολλά τηλεφωνήματα που δέχτηκα. Λίγοι το ήξεραν αλλά γρήγορα μαθεύτηκε. Ζεστά λόγια, ευχές για κουράγιο .Στήριξη. Συμπαράσταση. Αλληλεγγύη. Αγάπη. Βάλσαμο για την πονεμένη μου ψυχή .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
18-01-2020 @ 19:14 | Είθε, είθε καλή μου να υπάρχουν αρωγοί πάντα στον ανθρώπινο πόνο, είθε ευαγγέλιο να γίνουν τα λόγια σου, στοργή και συμπόνια στον άρρωστο κι` ειδικά στον μη έχοντα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
