| |
Κάλπικη ήταν τελικά η ελπίδα
στολισμένη με χρυσά φτερά
έγινα και εγώ δικό της θύμα
δρόμος που οδηγεί στο πουθενά
λάθος έκανα να το πιστέψω
και παράλογα να ερωτευτώ
στην δική σου σκέψη εγώ απ' έξω
ένα πάζλ που έμεινε μισό
είναι τις μοίρας το γραπτό
ξανά το ίδιο σκηνικό
και που την δύναμη να βρω
αυτό να το διαχειριστώ
κάποτε ίσως βάλω μυαλό
Ψεύτικα ήταν τελικά τα λόγια
γεμάτα εύθραυστα υλικά
δάκρυα που σκέπασαν το χώμα
γράμματα που πήρανε φωτιά
λάθος έκανα να το πιστέψω
και παράλογα να ερωτευτώ
στην δική σου σκέψη εγώ απ' έξω
ένα πάζλ που έμεινε μισό
είναι τις μοίρας το γραπτό
ξανά το ίδιο σκηνικό
και που την δύναμη να βρω
αυτό να το διαχειριστώ
κάποτε ίσως βάλω μυαλό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
