| |
Τί γίνεται η ζωή κάποιου, όταν πεθάνει;
Σε κάδους σκουπιδιών συνήθως πετιέται και πέριξ αυτών.
Σύνηθες καθώς είναι...
μέσα σε αυτούς,
μέσα σε κούτες
ή έξω,
ατάκτως ερριμμένα,
καλά και χαλασμένα,
φωτογραφίες, ρούχα,
βιβλία κι αντικείμενα άλλα,
μικρά ή μεγάλα,
περίλυπα να περιμένουν
κάποιον ρακοσυλλέκτη
ή κάποιον περίεργο
ή κάποιον
που ίσως ανάγκη να τα έχει,
να τα δει,
να τα περιεργαστεί
και μαζί του να τα πάρει,
να τους δώσει την δική του αξία,
κι ας μην είναι με του προκάτοχού τους ίδια.
Ας είναι μια αναλαμπή
μια άλλη ζωή,
έστω και άχρηστη,
γιομάτη απαξία.
Αρκεί να είναι άλλη μία.
Σύνηθες καθώς είναι...
ανάμεσα τους και πέριξ αυτών,
να βλέπεις έπιπλα διάφορα
(κυρίως πολυθρόνες, ντουλάπες και τραπέζια)
μαζί με κάποια φωτιστικά,
να προσπαθούν
να σταθούν
μ' αξιοπρέπεια
μέσα σε αυτό τους το γκρεμοτσάκισμα.
Να προσπαθούν να ξεχωρίσουν κάπως,
αποπνέοντας μια κάποια περηφάνεια
πως ακόμη είναι χρήσιμα ...
(και είναι αλήθεια πως συνήθως είναι).
Μα, η αποφορά εκείνη,
η δυσωδία,
εκείνη η μυρωδιά της εγκατάλειψης,
η υγρή,
η πολυκαιρισμένη,
γιομάτη ακίδες,
που αγγίζει με αγένεια,
με μια έντονη συνήθως αγένεια,
ώστε να την αποστρέφεσαι,
αυτή είναι που διώχνει κόσμο
και την κατάληξή τους δύσμοιρα σφραγίζει
προς στις δαγκάνες κάποιου ολετήρα.
Μες στα σκουπίδια, τί να βρεις άλλωστε;
Μόνο παλιά πράγματα,
βρώμικα,
ξεπερασμένα και φθαρμένα...
κι άλλωστε,
πού καιρός για περισυλλογή; Υπάρχουν τόσα καινούργια!
και ξέρεις...
τα καινούργια μυρίζουν ωραία,
μυρίζουν σαν μια όμορφη κενή ιδέα
που την θες μες στην ζωή σου.
Τί κι αν είναι εντέχνως μισοαχρηστευμένα;
Μέσα στην μισοάχρηστη ζωή μας,
είναι συνήθους τραγωδίας αληθές
πως χάνεται
στην αδιαφορία του χθες
η ζωή κάποιου,
όταν πεθάνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
