| |
ΣΤ’ ΑΠΑΝΕΜΑ ΜΟΥΡΑΓΙΑ
Τα καμώματά σου μ’ οδήγησαν κοντά σου
το πικρό μού’ σβήσαν χτες
κι απίθανες περνώ βραδιές στην αγκαλιά σου.
Σαν αεροπλάνο μ’ ανεβάζεις και πιο πάνω
ως τ’ αστέρια τ’ ουρανού
μ’ έχεις μαγέψει και το νου για σένα χάνω.
Χίλια μού’ χεις κάνει μάγια κι έχω στρώσει γύρω βάγια
στο στρατί όπου περνάς
με του έρωτα τα σκάγια μες στα δίχτυα σου τ’ αρπάγια
στον ντουνιά θα με γυρνάς
και στ’ απάνεμα μουράγια απ’ τα φιλιά σου τ’ άγια
το νέκταρ τους θα με κερνάς.
Ρίγη μου φορτώνεις, με μεθάς, με περιζώνεις
μ’ όλο χάδια ζεστασιάς,
σαν λιανοκέρι εκκλησιάς με σιγολειώνεις.
Μες στη φεγγαράδα ερωτόλογα αράδα
θα σου λέω συνεχώς,
θα σ’ έχω στην καρδιά μου φως σαν την Ελλάδα.
Χίλια μού’ χεις κάνει μάγια κι έχω στρώσει γύρω βάγια
στο στρατί όπου περνάς
με του έρωτα τα σκάγια μες στα δίχτυα σου τ’ αρπάγια
στον ντουνιά θα με γυρνάς
και στ’ απάνεμα μουράγια απ’ τα φιλιά σου τ’ άγια
το νέκταρ τους θα με κερνάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
