| |
Τη φωτογραφία σου κοιτώ
δεν περιμένω πια να σε δω'
είναι ο χρόνος νικητής
ή το βλέμμα της ψυχής;
Στον κήπο σου περπατώ,
μες στα ρόδα τα πορφυρά,
μες της αγάπης τη γωνιά
σπαρμένη με καυτά φιλιά.
Ακούω χαμόγελα γλυκά
δικά σου... ανέμου πια φτερά
και το αηδόνι στη λεμονιά
ακόμη για Σένα κελαηδά.
Σε σκέφτομαι, δεν σε ξεχνώ,
το μονοπάτι μου αδειανό'
λείπεις Εσύ στον ουρανό
σ' άστρο λευκό σ' αναζητώ.
Ξάστερη απόψε η βραδιά
και η θάλασσα μου μιλά
για τα δικά της τα αλμυρά,
ποιος ζει δίχως να πονά;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
