| |
Ώρες πολλές σκεφτόμουνα
Ώρες πολλές σκεφτόμουνα κι’ έκανα ερωτήσεις
γυρεύοντας και ψάχνοντας να βρω τις απαντήσεις.
Σκεφτόμουνα τον άνθρωπο που μια ζωή γυρεύει
να κάνει πλούτη και λεφτά, μόνο γι’ αυτά παλεύει.
Τον βλέπω πως αγκάλιασε σφιχτά την απληστία
κι’ όπου πατά κι’ όπου σταθεί σκορπά την αδικία.
Κλέβει της χήρας το ψωμί και τ’ ορφανού το λάδι
τους έχει κλέψει την χαρά και ζουν μες το σκοτάδι.
Αυτός μετρά τα πλούτη του κανένα δεν λυπάται
κάνει παλάτια ολόχρυσα μέσα σ’ αυτά κοιμάται.
Τρώει το βιος του ορφανού ποτέ του δεν χορταίνει
μα φτάν’ η ώρα κι’η στιγμή όπου κι’ αυτός πεθαίνει.
Σε ένα τάφο θα θαφτεί το άψυχο του σώμα
θα ‘ναι κι’ αυτός μέσα στη γη και θα τον φάει το χώμα.
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
11-2-2020
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
