| |
| | Παλικάρι 2019 |  | | |
Παλικάρι
Οι φίλοι ας θυμούνται κι...οι εχθροί επίσης,πως ήταν μοιρασμένες
οι στιγμές αγάπης-μίσους,..μα ο χρόνος αδυσώπητα μετρούσε και
τα δύο.
Πλένοντας τα μαύρα,ξεπλύθηκε μαζί απ'τα δάχτυλα το βάμμα...
κι έβαψε κατακόκκινο το μάρμαρο της βρύσης.Πόσες πληγές
έχεις ξεπλύνει Χρόνε;Κανείς από τους ζωντανούς,να τις μετρήσει;
...Ισως έτσι,αν πάνω στο μέτρημα ξεχνιόταν...να του περνούσε
ο πόνος και να μην πονούσε.
Ε!Παλικάρι,τώρα που ολούθε θα γυρνάς - πάλι νέος - ξαναγεννημένος,
πάρε μαζί σου προσευχές...κοντά,σφιχτά να τις κρατάς...από το
χέρι...κι ανάλαφρα να κοιμάσαι...με ύπνο ευλογημένο.
Θύμιαμα νά'ναι - ουράνια ονόματα - οι αγιασμένες λέξεις,ψηλά
να σ'οδηγούν με τα φτερά τους,ποτέ πιά,πίσω στο χώμα,
κι όταν κάποτε θα ανταμωθούμε,καινούρια να γενεί αρχή και
για τους δυό μας.
Έλαιο και φώς να σου ανάβει για το μακρύ ταξίδι - σαράντα μέρες,
σαράντα νύχτες,που περιφέρεσαι ολόγυρα στη γή,σε πλήθος
τόπων,...σε μερη οδυνηρά,μα κι αγαπημένα - η αγάπη που σου
στέλνω.
Και πάνω απ΄τη δική μου,ο Πανάγαθος Θεός μας,μωρό στα
σπάργανα να λάβει την ψυχή σου,όπως κι ο ίδιος κάποτε
εκρατήθη βρέφος,απ'τα χέρια της γλυκόφιλης Μητρός Του
,,,και 'κεί παντοτινά να την κρατήσει,...στον κήπο με τους
πάνλευκους αγγέλους.
Και η Ελεημονήτρια Κυρά,η Παναγιά,να στρώσει την ποδιά Της,
αγκαλιά,για όλες τις πληγές του κόσμου,η αγάπη Της χωράει.
Ε!Παλικάρι,τώρα που ολούθε θα γυρνάς νιός,ξαναγεννημένος,
πάρε μαζί σου προσευχές σφιχτά να τις κρατάς μ'ανάλαφρο το
χέρι,σε ύπνο ευλογημένο,...για όπλο ενάντια στα θεριά.
Κι όταν ξανά θ'ανταμωθούμε,στην αγκαλιά σου θα ριχτώ όπως
παλιά,σαν τα μικρά παιδιά,που δεν μπορούν να κρύψουν
τη χαρά τους κι άδολα αγαπάνε.
Όπως ρέει και κυλάει το νερό,ξοδεύεται η ζωή,...ή στην ξοδεύουν
άλλοι.
Έ!Παλικάρι,θα βρεθούμε πάλι,και θά'ναι καινούρια αρχή και για
τους δυό μας,εσύ νέος κι εγώ παιδάκι,...να μου λές:-Πρόσεχε
κοριτσάκι μου στο δρόμο.
Πόσες πληγές έχεις ξεπλύνει Χρόνε;Κανείς να τις μετρήσει;
...Ίσως αν πάνω στο μέτρημα ξεχνιόταν να του περνούσε
ο πόνος και η θλίψη,όπως ρέει και κυλάει το νερό,ξοδεύεται
η ζωή,..ή στην ξοδεύουν.
Θύμιαμα νά'ναι της προσευχής οι αγιασμένες λέξεις και σαν
από λιβάνι,άρωμα,η αγάπη ψηλά να ανεβαίνει και πάνω στο
θρονί Της,πονετική Κυρά,η Παναγιά,να απλώσει την ποδιά Της
κι όλους να μας χωρέσει.
Καινούρια αρχή και για τους δυό μας,εσύ νέος κι εγώ παιδάκι,
να σου λέω,κρατώντας με αγκαλιά:- Χαίρομαι πατέρα μου,που
υπάρχεις...
Καλή αντάμωση κι ελαφρύ το χώμα και η σκέψη μου
με στοργή να σε συντροφεύει,...μέχρι τότε,που θα ξαναβρεθούμε,
ανάμεσα σε πάνλευκους αγγέλους με πρόσωπα αγαπημένων,
ντυμένα πλέον,μόνον την ψυχή τους,μπρός στο θρονί Της - ευλογημένο -
όλους να σας βαστάξει και να μας σκέπει - πονετική η Δύναμή Της-
ενάντια στα θεριά τα μανιασμένα αυτού του κόσμου,..μα και
του άλλου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ειδεμή
11-02-2020 @ 19:02 | Παποράκι του Μπουρνόβα και καρότσα της στεριάς,πόσα τάλιρα
γυρεύεις στον Περαία να με πάς;Πόσα τάλιρα γυρεύεις στον Περαία
να με πάς,παποράκι του Μπουρνόβα και καρότσα της στεριάς;
Κάθε νύχτα στ'όνειρό μου σεργιανάω,Άγιο Νείλο,Κερατσίνι,Κοκκινιά
Καπετάνιο,χρόνια ξέρεις πως πονάω,μα δεν άνοιξες πανιά.
Παποράκι του Μπουρνόβα και καρότσα της στεριάς,πόσα τάλιρα
γυρεύεις στον Περαία να με πάς;Πόσα τάλιρα γυρεύεις στον Περαία
να με πας,παποράκι του Μπουρνόβα και καρότσα της στεριάς;
Καπετάνιο Αρβανίτη καροτσέρη φουκαρά στον Περαία έχω σπίτι
και στο πέραμα Κυρά.Στον Περαία έχω σπίτι και στο Πέραμα κυρά,
καπετάνιο Αρβανίτη καροτσέρη φουκαρά.
Κάθε νύχτα στ'όνειρό μου σεργιανάω,Άγιο Νείλο,Κερατσίνι,Κοκκινιά.
Καπετάνιο χρόνια ξέρεις πως πονάω μα δεν άνοιξες πανιά.Καπετά-
νιο Αρβανίτη καροτσέρη φουκαρά,στον Περαία έχω σπίτι και στο
Πέραμα κυρά,Καπετάνιο Αρβανίτη καροτσέρη φουκαρά. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
