| |
Μικρή σιωπή σ' ένα πηγάδι ξεχασμένο
Κι εγώ ακόμη τη φωνή σου περιμένω
Μικρή πληγή από ένα δάγκωμα στα χείλη
Μου είπες πάλι πως θα μείνουμε δυο φίλοι...
Πικρό νερό από το στόμα σου να πίνω
Σε ξένο σώμα την αγάπη σου να δίνω
Να φεύγει άδειο της ανάγκης μας το τραίνο
Κι εγώ ξυπόλυτη στο χτες σου να πηγαίνω...
Βαριά σκιά αφήνεις πίσω καθώς φεύγεις
Άϋλη μνήμη απ' το σώμα μου να κλέβεις
Κι εγώ το ρούχο σου, που ξέχασες, ρωτάω:
"Ως πότε πια με τη σκιά σου θα μιλάω;"...
Άσπρο νησί και μια γαλάζια καταιγίδα
Να ονειρεύομαι κι απόψε πως σε είδα
Γυμνός να κείτεσαι στην πάλλευκη την άμμο
Και μια γοργόνα πως σε ζήτησε σε γάμο...
Και πάλι ξύπνησα λουσμένη στον ιδρώτα
Ούτε το όνειρο δεν χαίρομαι όπως πρώτα
Η απουσία σου θυμίζει εφιάλτη
Κηλίδες αίμα στης ανάγκης σου το χάρτη...
5/8/2006
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
