| |
| | Το δώρο σου |  | | | Γράφτηκε στις 14.2.2020 | | |
Για το δώρο σου, σ’ ευχαριστώ,
με συγκίνησε,
το ταξίδι μου στον κόσμο αυτό,
μού ξεκίνησε.
Και περπάτησα στον ωκεανό
και στα κύματα,
μού ’δωσες τις νότες να σε υμνώ
και τα ποιήματα.
Τ’ άγιο χέρι σου να μ' οδηγεί,
τούτο μού έμαθες,
βγήκαν βασιλιάδες, στρατηγοί
κι είπαν, αίμα θες.
Μέρες που δεν άγγιξα κρασί,
μήνες νήστεψα,
με φωτιά χαθήκαν οι μισοί,
δεν τους πίστεψα.
Α! Το δώρο σου, ποτέ, ποτέ,
δε θ’ αντάλλασσα
κι αν μού το ζητούσαν πειραταί,
μες στη θάλασσα.
Τζάμπα θα ’τανε και βερεσέ,
τότε, η δόση σου
κι ούτε πια θ’ ανάβανε για σε,
οι ήλιοι οι τόσοι σου.
.....................................................
Μα το δώρο σου, το λατρευτό,
δεν το τίμησα
και μονάχος μου να πορευτώ,
επροτίμησα.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
smaragdenia
14-02-2020 @ 13:55 | ΩΡΑΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΒΑΛΣΑΜΟ
14-02-2020 @ 15:34 | Μα το δώρο σου, το λατρευτό,
δεν το τίμησα
και μονάχος μου να πορευτώ,
επροτίμησα. ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
