| |
"Είσαι εθιστική σαν την νικοτίνη,
Με κρατάς ξύπνιο τα βράδια σαν την καφεΐνη,
Με καταστρέφεις όπως σε διαλύει η ηρωινη,
Και με καις σαν την χλωρίνη.
Δεν με πλησιάζεις ούτως ή άλλως.
Πρέπει να σκεφτώ, αποδυναμώνεις όλες μου τις αισθήσεις,
Και βγαίνει να σε πλησιάσει ο άλλος,
Ονειρεύομαι και εύχομαι να 'χω παραισθησεις.
Προσπαθώ να ζήσω μέσα σε κινουμενη λάσπη.
Με τραβάει η τρύπα και με ρουφάει σαν να' 'μουνα στάχτη,
Αυτά τα βλέμματα, απόψεις και όνειρα μέσα στο ίδιο το κενό πεταμένα,
Ζωντανοί εφιάλτες, δεν ξέρεις που να στηριχτείς τα χεις χαμένα,
Δεν νιώθεις τίποτα, δεν μπορείς να κουνήσεις καν το κεφάλι,
Τρεμεις μόλις προσπαθείς να στηριχτεις και φέρεσαι λες και το αλκοόλ σε έχει βαρέσει στο κεφάλι.
Τα πάντα μου θυμίζουν γύρω πως πρέπει να μην προδωσω την μάχη,
Και αυτή είναι ο χειρότερος κριτης, ο μόνος που μπορεί να σε κάνει να καταρευσεις μεαα στη μάχη".
" Περιμένω απάντηση σου με αγάπη,
Μιλά μαζί μου και θα δεις δεν είμαι απάτη.
Δώσε μου μια ευκαιρια να σου δείξω τα αστέρια την νύχτα,
Και εγω σου υπόσχομαι θα μαι η σκιά που θα σε προσεχει όλη την μέρα και όλο το βράδυ.
Να σαι καλά, τα λέμε, σε λατρεύω,
Σου ορκίζομαι θα μπορούσα όλη την νύχτα να φωνάζω σ'αγαπαω, πόσες φορές να στο λέω".
"Γειά, τι νέα; ολα καλά;
Δεν απάντησες στο προηγούμενο μυνημα και ήθελα να δω αν συμβαίνει τίποτα και τα σχετικά.
Μην ανησυχεις δεν κρατάω κακία,
ξέρω ότι μπορώ να σε 'φέρα σε άβολη θέση με την δική μου βλακεια.
Μερικές φορές γίνομαι απότομος και ξεστομιζω ότι μου κατέβει.
Η μπορεί και να μην θες να απαντήσεις και να μην σε νοιάζει.
Τέλος πάντων θεωρώ πως θα μπορούσες να μου έλεγες τουλάχιστον κάτι,
Είμαι και εγώ άνθρωπος, έχω αισθήματα, μπορείς να το δεις και στο μάτι.
Θεωρώ πως είναι απαίσιο όταν τους βγάζεις τα εσώψυχα σου,
Και αυτές δεν μπαίνουν καν στο κόπο να απαντήσουν, ενώ εσύ κάνεις τις προσευχές σου.
Δηλαδή, εννοώ, μπορει να μην έχουν την δύναμη να στείλουν σε κάποιο κορίτσι,
Και κάνουν ένα μεγάλο άλμα για εκείνους μόνο για σένα, για μπες και εσύ λίγο στην δική τους τη θέση.
Μπορεί να δίνουν μαχες για σένα,
Και τότε εσύ να τους σηκωνεις λευκή σημαία,
Και μετά νιώθουν πως κάτι κάνανε λάθος και τα 'χουν χαμένα,
Αλλά δεν έχουν την δύναμη να συνεχίσουν τη μέρα.
Μπορεί να 'χουν ανάγκη από αγάπη,
Και εσύ να τους γεμίζεις με μίσος και να πατάς εσύ την σκανδάλη,
Και να νιώθουν πως ανήκουν στις λάσπες
Και να κάνουν οτιδήποτε γύρω τους στάχτες,
Μόνο και μόνο επειδή πιστεύουν πως δεν αξίζει η μάχη,
Καλυτερα να φύγουν από το πεδίο της μάχης με αμάξι.
Τελος πάντων, εσύ ξεχωρίζεις και μου θυμίζεις διαμάντι,
Πολύτιμο κομμάτι και σε αγοράζουν μόνο με το καρατι.
Αλλαζεις το κόσμο μου,
Μεταλλαζεις το είναι μου,
Δίνεις φως στα σκοτάδια μου,
Και φιλτράρεις το χάος όσο περνάει από μέσα σου.
Μου αρέσει οτιδήποτε πάνω σου,
Το σώμα σου, το χρώμα και ο ζωντανός σου χαρακτήρας.
Βλέπεις μπορεί να διαφέρουμε, μα κουβαλάμε και οι δύο μια τρέλα, την χω και την χεις στο αίμα.
Με εξιτάρουν ακόμη τα χείλη σου,
Και λατρεύω να ακούω τα λόγια σου,
Ότι και να λες ξανάηχεί στα όνειρα μου,
Χάνω και ο ιδιος τη σειρά μου!
Εσύ είσαι το λεπτό που σταματάει ο χρόνος,
Και όταν φεύγεις μένω παλι μόνος,
Η αδρεναλίνη φτάνει σε επικίνδυνα επίπεδα,
Όταν στέκεσαι κοντά μου,
Ξέρω πως εκείνη τη στιγμή καίγονται όλα τα όνειρα μου.
Και θα διαλύσω οποιονδήποτε προσπαθήσει να σε πληγώσει,
Γιατί όταν σε βλέπω θλιμμένη κατι μέσα μου με σκοτώνει.
Αυτό με κάνει χειροτερο από οτιδηποτε μπορεί κανεις να φανταστεί,
Αν γίνει εχθρός μου, σου ορκίζομαι δεν θα μπορεί να κοιμηθεί,
Θα βασανίζεται μέχρι να αποτελειώθει,
Θα εύχεται ποτέ του να μην είχε κουνηθεί.
Μπορεί να 'μαι ήρεμος απέξω,
Μα μέσα μου βράζω και καίω σαν το οξύ,
με το οποίο πάνω στο πρόσωπο του θα παίξω.
Ανυπομονώ να απαντήσεις,
Το ξέρω πως θα στείλεις, εσύ δεν είσαι σαν αυτές, το ξέρω, θα ξεχωρίσεις. "
"Αγαπητή κυρία "παρά ειμαι σημαντικη να σου απαντήσω",
Θέλω να ξέρεις πως αυτό ειναι το τελευταίο μυνημα που θα μπορέσω να σου στείλω,
Ελπιζω να το ακούσεις και να καταλάβεις το λάθος που έκανες όταν έλεγες βαριέμαι να μιλήσω,
Με έκανες οτιδήποτε κάποτε αγαπούσα τώρα να θέλω να το γκρεμισω.
Έξι μήνες στην αναμονή,
Και το μόνο που δείχνω τόσο καιρό είναι γαμημενη υπομονή,
Μπορούσες τουλάχιστον από ευγένεια να πεις πως δεν θες να σε ενοχλήσω,
Αλλά αντιθέτως με το τρόπο σου μου λες καλύτερα να σε υποτιμήσω (δεν το αξίζω).
Τόσο καιρό πιστό σκυλί που περίμενε έστω και ένα γεια, τι κάνεις; εισαι καλά;
Μα γιατί να κουραστείς να κουνήσεις τα δάχτυλα σου σωστά;
Λοιπόν, μικρή μου πορνη, σου έχω νέα πια,
Τέλειωσαν πάνε αυτά, θα σας κάψω όλες στη πυρά.
Θα σε βάλλω να πατήσεις σε αναμμένα κάρβουνα,
Και μετά ίσως σε ρίξω απ'τα βουνά.
Πολύ απλο; σωστά.
Έχω και άλλα στο μυαλό μου καλά.
Τι και αν, σου εδενα τα χέρια και τα πόδια,
Άνοιγα πληγές στα επίμαχα σημεία
Και μετά σε παρατουσα στα ανοιχτά να σε φάνε οι λύκοι και τα άγρια σκυλιά.
Πολύ βάναυσο; Έχεις δίκιο καλά,
Ισως να 'ταν καλύτερο να βασανιζοσουν ψυχικά,
Να σου δείξω την ζωή μου να πειστείς πως τα πάντα είναι καρμικα.
Το βρήκα, μπορώ να δέσω γύρω σου εκρηκτικά, και να στιγματίστεις ως καμικάζι υποχρεωτικά.
Σκέψου το λίγο, ανα πάσα στιγμή με το φόβο του θανάτου να προχωράς στο δρόμο κανονικά
Να λουζεσαι στον ιδρώτα και να πεθαίνεις από το άγχος μήπως πάρεις μαζί σου ένα παιδί που τυχαίνει να είναι κοντά.
Μέσα σου θα κλαις, θα θες να φύγεις και δεν θα μπορείς,
Στην τελική σε ποιον να το πεις,
αφού όπως ξέρεις θα τους πάρεις μαζί.
Δεν σου αρέσει έτσι;
Προτιμάς μήπως να σε περιλουσω με βενζίνη,
σε κλειδώσω σε ένα εγκαταλειμενο σπίτι,
σε αφήσω να προσπαθήσεις απεγνωσμένα να ζήσεις,
Και τότε σε κάψω ζωντανή μαζί με το σπίτι;
Όμως δεν θα στο κάνα ποτέ αυτό,
Γιατί τότε θα με στοιχειώνες και δεν θα μπορούσα να γλιτώσω από τον ίδιο μου τον εαυτό.
Σε μισώ για αυτόν τον λόγο,
Σε μισώ που με κάνεις να υποφέρω κάθε φορά που σε βλέπω,
Σου ορκίζομαι πως σε μισώ
Γιατί τόσο καιρό που σε ξέρω και σου ανοίγω την ψυχή μου, εσύ σταζεις κώνειο.
Ω Θεέ μου δεν το πιστεύω πως σε αγαπώ.
Θα μπορούσαμε να ζούσαμε όμορφα,
Να πραγματοποιουσαμε μαζί όλα μας τα γαμημενα όνειρα,
Να σχολίαζαμε και να κάναμε ευχές στα αστέρια,
Και να πηγαίναμε στις θάλασσες μαζι τα καλοκαίρια,
Η να πηγαίνες με τις φίλες σου δεν με νοιάζει.
Δεν έχει σημασία τώρα αυτό δεν αλλάζει.
Σκέψου πως αυτή η ιστορία θα μπορούσε να είχε όμορφο τέλος,
Το κατέστρεψες τώρα!
Στην υπογραφή αυτής της μακάβρια συμφωνίας εγινες μέλος,
Μην παραπονιέσαι είχες πολλές ευκαιρίες μέχρι τώρα!
Νομίζεις εγώ ήθελα να τελειώσει έτσι;
Θα προτιμούσα να 'πινα ζέστη Pepsi!
Ήρθες και τα γαμησες όλα μέσα μου,
Λέγοντας πως αυτό δεν σε αφορά και δεν είναι θέμα σου;
Εύχομαι να μην μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια,
Να ξυπνάς πάντα μέσα στην νύχτα και οι εφιάλτες σου να εχουνε διαρκεια,
Σου υπόσχομαι θα σου στοιχείωνω τα βράδια,
Θα γυρνάς στη ζωή σου κάθε φορά σε κομμάτια,
Θα σε κάνω να ουρλιάζεις όσο κοιμάσαι από το φόβο,
Και να διπλώνεις στα δύο απ'τον πόνο.
Εύχομαι οι τύψεις να μην σε αφήσουν ποτέ σου ήσυχη, να ουρλιάζουν στο αυτι σου,
Και πάντα να σου θυμίζουν πως αυτή ήταν η επιλογή σου. "
Οπως και να 'χει είσαι πραγματικό διαμάντι,
Τόσο λαμπερο που μου έχεις βγάλει το μάτι,
Εξαιτιας της αξίας σου, την λογική μου την έχω χάσει.
Σε αγαπούσα όμως, κανείς δεν θα σε αγαπήσει τόσο και δεν θα έχεις για κανέναν εκείνο το κατι.
Να ξέρεις πως έτσι πουλάς τον εαυτό σου καρατι-καρατι.
Κανένας δεν θα εκτιμήσει την αξία σου οποίος και αν τον διατάξει,
Μόνο εγώ μπορώ να δω το φως μέσα σου σε οποιαδήποτε φάση.
Πάει τώρα, σκέψου τώρα, όλα όσα έχεις χάσει,
Άστο καλύτερα προτιμάς το σκοτάδι..."
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
