| |
| | Μεταξύ σοβαρού καί γελοίου |  | | |
Ξέρεις, δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη για έναν άνθρωπο.
Να, πάρε για παράδειγμα εμένα...
Οι "φίλοι" μου, με θεωρούν σοβαρό
Ενώ οι "εχθροί" μου με θεωρούν γελοίο
Καί εσύ τώρα, θεωρείς ότι πάσχω από μανία καταδιώξεως καί διαχωρίζω τους ανθρώπους σε δύο στρατόπεδα.
"φίλους" κι "εχθρούς"
Συγνώμη, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή δεν διαβάζεις σοβαρά αυτά που λέω αυτή την στιγμή, κι έτσι καλαβαίνεις άλλα γιά άλλα
Δέν είπα πουθενά ότι όλος ο κόσμος είναι "φίλοι" η "εχθροί"
Υπάρχουν κι άλλοι, πολλοί...
Οι πιό πολλοί, που κάποιες στιγμές βλέπουν το σοβαρό μου,
και κάποιες άλλες βλέπουν το γελοίο μου.
Αυτούς, θα ήθελα να τους χαρακτηρίσω φίλους...
Έτσι, απλά, χωρίς εισαγωγικά και σάλτσες.
Να βγαίνει μόνο του και καθαρό το ίδιο το νόημα της λέξης...
Πρόσεξε όμως...
Όταν λέω, "Θα ήθελα να τους χαρακτηρίσω φίλους" εννοώ "θα ήθελα" κι όχι "θέλω"
Βέβαια, ούτε και "δεν θέλω"...
Απλά, για να θεωρήσω ότι κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί φίλος,
θα πρέπει να πληρεί και άλλη μία προυπόθεση.
Να μπορεί να δεχθεί και να αποδεχθεί το σύνολο του σοβαρού μου και του γελοίου μου.
Του μεγάλου μου και του μικρού μου.
Του αληθινού μου και του ψεύτικου μου.
Του καλού μου και του κακού μου.
Του υπεύθυνου μου και του ανεύθυνου μου.
Του γεναίου μου και του δειλού μου.
Των θετικών μου και των αρνητικών μου.
Εν τέλει, να αποδεχθεί αυτό το σύνολο που αποκαλείται Γιώργος, κι όχι να πάρει επιλεκτικά, ό,τι θέλει από αυτό
εεχχμμ....
Όχι, δεν ήταν γραμμένο στις πλάκες που παρέλαβε ο Μωυσής από τον Θεό...
Είναι απλά, που μπορεί αυτό που εσύ θεωρείς γελοίο μου,
να είναι το σοβαρό μου.
Η που αυτό που έρχεται να αντιμετωπίσει, το σοβαρό μου ως γελοίο μου,
να είναι το γελοίο το δικό σου...
Θα μπορούσε όμως να είναι και το ανεύθυνο σου ε?
Η ακόμη και το δειλό σου ε?
Ακόμη ακόμη και το ηλίθιο σου?
Βέβαια θα μπορούσε όντως να είναι το γελοίο μου...
"Μη κρίνεις, για να μη κριθείς"...
Παπαριές...
Εγώ θα συμφωνήσω μόνο με το...
"Μη χαρακτηρίζεις, να μη χαρακτηρισθείς"
Και μετά θα πάρω τ' ατσάλι και θα τον σφάξω,
τον όποιον, θα δοκιμάσει να σε εμποδίσει να με κρίνεις...
Και δεν θα το κάνω αυτό, για το δικαίωμα σου να εκφράζεσαι...
Θα το κάνω αυτό, για να υπερασπιστώ,
το δικαίωμα του σοβαρού μου να τρέφεται από το γελοίο μου
Κλείνωντας, θα ήθελα να πώ,
πώς νομίζω ότι το εν λόγω κείμενο κάνει ορθή χρήση της Ελληνικής,
για αυτό θα σε παρακαλέσω, να κάνεις έναν κόπο να το διαβάσεις είς την Ελληνική...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
maninoula
25-08-2006 @ 17:45 | χαχαχαχα παρα πολυ ωραιο συμφωνω απολιτα με οτι εγραψες ::yes.:: | | Aris4
25-08-2006 @ 20:06 | Εγω δεν σε κρινω ...... αλλα αμα αναγκαστω να σε ξαναστειλω στο El Paso.... με παρεα βεβαια ... εεχχμμ , δε ξερω ...... μπορει ο τοπος να γιομισει μολυβι !!!!!! ::laugh.:: | | kin
25-08-2006 @ 20:26 | Αμα δεν με κρινεις, τοτε θα παμε οι δυο μας στο El Paso....
Εχε ετοιμο το κολτ... | | kin
25-08-2006 @ 20:27 | Καλα παντως που εκανα και το σχολιο περι Ελληνικης....
τελος παντων, εσυ Τεξανος ανθρωπος, δικαιολογεισαι... | | Σελίνα
26-08-2006 @ 01:50 | Σωστός είσαι. καλημέρα
| | Ri@89
26-08-2006 @ 02:58 | Ετσι ετσι ετσι..... ::smile.:: | | elli
26-08-2006 @ 03:33 | Για το λόγο που "θα ήθελες", δηλώνω παρούσα ...Έλλη, ονομάζομαι και είμαι σε αυτή τη σελίδα δυο χρόνια...Σε είδα μια φορά από κοντά, όταν με ένα αυτοκίνητο πήγαμε σε μια ψαροταβέρνα και τσουγκρίσαμε ένα ποτηράκι κρασί...Θυμάσαι? Τότε σε είδα να χαμογελάς, να αστειεύεσαι, να τρως, να πίνεις...Ανθρώπινες καταστάσεις και συμπεριφορές....Και μια όμορφη βραδιά ...Τότε που είδα ένα κομμάτι του εαυτού σου και το αποδέχθηκα...Όπως αποδέχθηκα και των άλλων...Τώρα μπορώ να αποδεχτώ...Είμαι έτοιμη να αποδεχτώ, γιατί αποδέχομαι και εμένα...Σε εκείνη την όμορφη βραδιά, ήσαν και άλλοι εκεί...Αλήθεια, που να είναι άραγε τώρα? Τι να κάνουν? Θυμούνται ? Δεν πιστεύω να ξέχασαν πόσο όμορφα περάσαμε και τότε...Τι είναι αυτό που χωρίζει ή ενώνει τους ανθρώπους? Τίποτα...ούτε αυτό 1/6.500.000.000, όπως είπες, λέω εγώ τώρα, δεν μας ανήκει...Γιατί όλοι θέλουμε να το μοιραστούμε, κάποιες στιγμές και θέλουμε να το αποδεχτούν και οι άλλοι, όπως ακριβώς είναι...Δεν είναι δύσκολο...Μόνο τέσσερις λέξεις...Εμπιστοσύνη, παραδοχή, αμοιβαιότητα και φροντίδα...Τέσσερις απλές λεξούλες κρύβουν την ποιότητα όλων των σχέσεων...Εδώ είναι και ο Γιώργος, σας μιλά...Εδώ είμαστε όλοι...Μη χαθούμε...Γιατί και η ίδια η ζωή είναι μεταξύ σοβαρού και γελοίου, αλλά γίνεται πιο όμορφη, όταν δεν χανόμαστε... ::yes.:: ::yes.:: | | annaΤi
26-08-2006 @ 06:54 | Η αγαπημένη μου, θέση!!!!! .......ο καναπές, φυσικά, ανάμεσα στα σκαμπό του σοβαρού και του αστείου.... ::clown.::
Χάιλ, Κeener.... ::smile.:: | | kin
26-08-2006 @ 08:17 | Μη κανεις τετοια πραγματα εδω μεσα σε παρακαλω..... θα αρχισουν να πιστευουν οτι εισαι εγω με αλλο account
(για σενα το λεω...εγω χεστηκα ) | | kin
26-08-2006 @ 08:20 | α και προς αποφυγη παρεξηγησεων...αν εγω θελω να προτεινω κατι, τοτε το κανω ανοιχτα οπως ας πουμε....
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=30366
Το οποιο νομιζω ειναι πολυ πιο μπροστα απο οτιδηποτε εχω γραψει μεχρι τωρα | | kin
26-08-2006 @ 08:30 | χαχαχα αν κανεις μια αναδρομη στα οσα εχω γραψει κατα καιρους θα ανακαλυψεις απιστευτες γελοιοτητες. Και σε κειμενα και σε σχολια
Και οταν τα εγραφα τα θεωρουσα πολυ σοβαρα, παρα πολυ σοβαρα....
Τωρα τα βλεπω και γελαω με τον μαλακα που τα εγραψε(οταν δνε ντρεπομαι για λογαριασμο του)
Εγιναν, ομως...ειναι μερος της ζωης....ναι μπορω να τα σβησω και να κρυψω μεσα μου καλα καλα τον γελοιο μου....
Και μετα θα με φτυσω... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
