| |
[font=garamond][color=black]
και μηπως τι ειναι πια φυσιολογικο;
η σιωπη..
δυναμωνει..
ετσι που περνα ο καιρος
φυλλα σκορπια στον αερα
φυλλα σκορπια στον αερα
ετσι κι αλλιως
το νερο η μνημη
τα γραμμενα της
φυλλα σκορπια στον αερα
κι η σειρα καθορισμενη, μας βρισκει
απο το πρωτο ισαμε το τελευταιο
-ολα τ' αλλα
το μεσο που χτυπανε
κοκκινο-
οτι δεν κρεμεται απο πουθενα
-μα απο, μία σου και μία μου κινηση-
και νεκρο περνιεται/προσπερνιεται
να'ν' καλα η αβυσσος
εχει κι αλλη ζωη- δινει.
κρεμαμενοι απο τα χειλη, της
μιας στιγμης εξω απο τοπο και χρονο
-αισθηση ψευδαισθηση θα σας γελασω-
μεσα στην νυχτα στο αγριο στην σιγαλια
βλεμμα με ουρανο ευθυγραμμισμενο
διχως φοβο αναγκη σκεψη, διχως κερι φυτιλι φωτια
απο τους πορους, ως τον πυρηνα του υστατου κυτταρου
τ' αμετρητα κυματιστα του ματια
πυρινα εκπτωτα πνευματα παγια-
πότε- ποτε απο κανενα, ποτε-ποτε βροχη ολακερη.
δεν χρειαζεται να ξερουμε τιποτα..
μακρια απο τον πολιτισμο των ανθρωπων,
στα ματια μας γραφει ολακερος ουρανος
αυτος μας, μενει.
μεσα μας τρεχει
αχαρτογραφητη, μια του φραση.
κι επειτα, δεν ειναι καθολου λιγο
να αναμοχλευσεις την καφτερη ακομη σταχτη
να δωσεις παλι σωμα της ζωντανιας..
οπως σκουντιομαστε να επανελθουμε
απο το βουνο και την θαλασσα στα φωτα της πολης,
απο το κενο να ξεκολλησουμε τα ματια..
οσο ειμαστε αστρια στιγμιαια απο την γη
και τον κοιταμε και διαβα ζουμε οτι χρειαζεται..
οχι γιατι, αλλα που παμε..
οχι γιατι, αλλα κατα που βαραινουμε
και κατα που αλαφραινουμε.
μενει ο σπινθηρισμος απο το βλεμμα
η ενεργεια απο τα ματια η θεληση της
και η ματαιοτητα: του ανθρωπου
ο ανθρωπος κοντρα στην κενοτητα.
λοιπον η θεληση της ψυχης ειναι μονο..
να διαλυει στον αερα
την μονη αυτη γελοιοτητα.
και που την κανει να γελα
και που γλυκαινει την απωλεια
και που δεν ειν' το τελος..
ο ηλεκτρισμος στον αερα
με καθε φυσικοτητα
ο,τι μονο χρειαζομασταν..
να ανασαινουμε
διχως να χρειαζεται ποτε
να αποδειξουμε να βιασουμε κατι..
το ακρον αωτον της βλακειας,
ειναι να μην αναγνωριζεται.
ανδρεικελο τερατωδους υπεροψιας και εγωπάθειας,
ιος, σπαρθηκε σε ολακερη γη
αποξαρχης γεΓονος, αναξιο προσοχης .
- αυτο να μενει -
Υ.γ. προχτεσινοσημερινο
σαν ψωμι
[font=garamond][color=black]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
