| |
Ιστό το σύφεγγο υφαίνει
μια λησμονιά ανθίζει στα σκοτάδια
όρκος σιωπής τα χείλη τώρα δένει
γιορτή μεγάλη, του Άδη τα γιορντάνια .
Κάτω από την κορυφογραμμή του Ταξιάρχη
τα αρχαία μου οστά κοιμούνται
μεθύσματα του αγέρα που σκορπούνται
σαν αντανάκλαση ζωής που δεν υπάρχει.
Ύπνος εμάγεψε τα λιγοστά μου χρόνια
και το φτερούγισμα απελπισμένο πια
βαθιά υπόκλιση στης ηδονής τα αφιόνια
πικρή χολή στο στόμα τα φιλιά.
Με μια ανάμνηση αέναη στο χρόνο
θα σμίξει ο ίσκιος μας με τη φωτιά
ο θάνατος βαρύ θα κάνει κρότο
το μόνο που θα μείνει η μνήμη της σκουριάς.
Μάγδα Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
