Αν δεν μου φέγγεις άστρο μου το δρόμο μου για να’ βρω
θά’ ναι πικρό το μέλλον μου, σαν το σκοτάδι μαύρο.
Αν δεν σταθείς στο πλάι μου να με θωρείς μια στάλα
θά χω την πίκρα δήμιο, το χάροντα κρεμάλα.
Με τι τραγούδι να στο πω, τι πένα να στο γράψω
μία ζωή να σ’ αγαπώ ποτέ μου δεν θα πάψω.
Κι αν δεν με νοιώσεις στο σφυγμό το γέλιο μου θα θάψω
και το βαρύ μου στεναγμό για ρούχο μου θα ράψω.
Πέτρα μη ρίχνεις πίσω σου, μα δώσε μου το χέρι
να μη φοβάμαι κύματα και τ’ άγριο τ’ αγέρι.
Νά’ μουν αϊτός περήφανος, ν’ ανοίξω τις φτερούγες,
να χτίσω μια ζεστή φωλιά στου κόρφου σου τις ρούγες.
Με τι τραγούδι να στο πω, τι πένα να στο γράψω
μία ζωή να σ’ αγαπώ ποτέ μου δεν θα πάψω.
Κι αν δεν με νοιώσεις στο σφυγμό το γέλιο μου θα θάψω
και το βαρύ μου στεναγμό για ρούχο μου θα ράψω.
