| |
Εύθραυστη σιγή...
Κι ο κάθε θόρυβος την επληγώνει...
Μοναξιά που προσφέρει ασφάλεια...
Μιαν ασφάλεια που κρύβει μέσα της ,
την μεγαλύτερη ανασφάλεια...
Ξύλινος πάγκος που έχει γίνει συνήθεια πια,
με συνοδεία άχρωμου υγρού που σε βάζει μέσα στην εξάρτηση...
Κι ο συνήθης ύποπτος απέναντι,
να συμπληρώνει κείνο που δεν σου λείπει.
Εκεί στα δεξιά ένας άλλος,
ανοίγει τα χαρτιά και στ' αριστερά,
μια παρέα που μιλεί το πιο σημαντικό πράμα, μέσα στον φονικό κλοιό,
της πιο ασήμαντης συνήθειας...
Το ράδιο όμως εδώ κρατά μια κάποια συντροφιά στις τρομερές ανεκπλήρωτες επιστροφές,
στις επιστροφές που έχουν γίνει καταδίκη, σε μια δική δίχως δικαστή...
Η κατάρευση ...
Η κατάρευση ....
Εδώ βιώνεις το βάρος μιας ευθύνης που κουβανείς κι όμως ποτέ δεν την εσήκωσες επάξια..
Το χτες ίδιο με το σήμερα ...
Κάθε σήμερα ίδιο με το χτες...
Και ν' αναρωτιέσαι αν στο μεθαύριο θα έρθει τούτ' η θανατερή πλερωμή που περιμένεις με τόσο τρόμο μα και με τόση αγωνία...
Είν'ο φόβος που σε οδηγεί στα άκρα;
Ή μήπως είναι τ' άκρα σε τρομάζουν τόσο;
Ο εγκρεμός είναι στα δύο βήματα...
Έφυγε κανείς;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
