| |
[font=garamond][color=black]
Δυο μεριες εχει το νομισμα
Η αληθεια, και ποσες κοιτας
Για να την βρεις
Αν οχι ολες;
Στην βροχη και στην σκονη
Μονο που ενα το καθαρο
Oσα και να μετρησεις
Χανομαστε απο την αξια που δεν χανεται
Στο τσαλαπατημα και πανω, ο ενας στον αλλον
Σ' ανοιξες εκρηκτικες και φθινοπωρια
Ενας στους δεκα δεν θα φοβηθει μη και πιαστει
Μεσα μεταφορας και τριζονια στα τζαμιλικια
Μηδεν χαραμαδα στα παραθυρια
Στριμωξιδια, σπρωξιδια του θανατα
Τζαμια δακρυσμενα που να αποσυμπιεστουν μονα
Αλλαξοθωριαζουν μοναχα και χασκουν τα στοματα
Χειμωνες και καλοκαιρια
Να περιμενεις να φανει
Δεν νοειται
Απαξ περνας απο μεσα σου κλειστα
Και πως να ξεγελαστεις, και στην ομιχλη ακομη
Σαμπως, τους αλλους παρασυρεις
Κανοντας κυκλους και περι-πατωντας
Στο βιβλιο που αδραχνεις κι εισαι, στον αερα
Αρπακτικο με αρωμα λουσμενος χελιδονιου
Κουνωντας την σαν βενταλια περα-δωθε
Μονο για να κανεις ζεστοτερο τον αερα (;)
Απαραλειπτως,
Το μηχανικο πληθος παιρνει στροφες
Κι αλαργευει ενα χναρι ειλικρινειας στα ματια σου
Το πρωτο, μην εχεις παραπονο
Δεν θα μεινεις ποτε μονος
Ή που θα αλαργεψεις γυμνος στα ματια σου
Ο,τι σε βρισκει ειναι απλα η αξια σου
-Για την εκτιμηση της -αξιας σου-
Επιλογη δεν εχεις, εξον απο το να νομιζεις
Ξερεις,
Δεν μου ειναι ευκολο να γραφω
Να γραφω για σενα
Που γραφω σε μενα
Δεν μου ειναι ομως ουτε δυσκολο
Καταλυτικος ο Χρονος, σε καθε περιπτωση
Ενοσω ο χτυπος της καρδιας
Που ειναι μπροστα ανοιγοντας χωρο
Πισω του
Οσο δε για τον καιρο που τρεχει κανεις πλαι του
Μια στιγμη συμπυκνωμενη
Ενας φακελος συνπιεσμενος
Ο καιρος του Ερωτα που δεν σηκωνουν πολλα-πολλα τα φτερα
της ψυχης ε, περναει..
Η ευτυχια ειναι που πηγαινες
Διχως φοβο για τα χειροτερα, τις κλειστες του πορτες
Οταν δεν τρεχεις να φτασεις εσενα αλλα τον Ερωτα
Πισω απο τα ματια μας
Κι αν μενει μαζι σου παντα κατι
Ειναι μονο να μην στεκεις αναμεσα
Αναμεσα σε σενα και σε αυτον με μεγαλομανια
[font=garamond][color=black]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
