| |
Κοίταζα όλο το πρωί
Παίζαν του ήλιου τα σπαθιά
Τι είδαν τα μάτια των ανθρώπων
Ώρα ταγμένη κι ορισμένη
Χίλιες φορές την έζησα
Είναι παντού το ποίημα σου
Παραδομένο στο μέλι του ήλιου
Εδώ κι αλλού τώρα και στο μέλλον
Λύνεται σε τραγούδι ακούω τον ήχο του
Κι οι πόθοι φτερουγίσματα πουλιών
Το βάρος της νοσταλγίας
Μα το ποιήμά σου υπαρκτό
Το ξέρει οποιος σ'αγάπησε
Μ’ένα χαμόγελο στα χείλη
Με δυό όνειρα για μάτια
Αγγέλοι πετιούνται στον ουρανό
Κι ο ουρανός είναι λίγος
Όμως το νόημα συντρέχει
Ποια είναι αυτή η αγάπη
Που παλι και πάλι βγαίνει μπροστά μου
Και μου μιλάει ταπεινά με γαλήνη
Μια τρυφερή μορφή
Στο γλυκοχάραμα της μέρας
Τα ονείρατα αληθεύουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
